Δάσιος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του Μαξιμιανού εν έτει
298, ευρισκόμενος εν τη πόλει Δορυστόλω, η οποία κείται παρά τον ποταμόν Ίστρον
(Δούναβιν). Εν ταύτη δε τη πόλει επεκράτει συνήθεια να επιτελώσιν οι Έλληνες
ετησίως εορτήν εις τον θεόν αυτών Κρόνον. Προ τριάκοντα δε ημερών της μιαράς
ταύτης εορτής εξέλεγον ένα στρατιώτην νέον και ωραίον κατά την όψιν και
ητοίμαζον αυτόν εις θυσίαν, τον οποίον ενδύοντες βασιλικά φορέματα, παρεκίνουν
να εκπληροί πρώτον πάσαν επιθυμίαν του και έπειτα τον έσφαζον επί του βωμού του
Κρόνου.
Επειδή δε έτυχεν ο κλήρος να θυσιασθή και ο στρατιώτης ούτος Δάσιος, οι συστρατιώται αυτού περιτριγυρίσαντες αυτόν, τον εβίαζον να εκπληρώση πάσαν αυτού επιθυμίαν. Ο δε Δάσιος, συλλαβών ένα φρόνιμον και καλόν συλλογισμόν, είπε προς αυτούς· «Επειδή μέλλω να αποθάνω, μοι είναι καλλίτερον να αποθάνω δια τον Χριστόν ως Χριστιανός». Όθεν παρασταθείς εις το κριτήριον του άρχοντος, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν. Τούτο μαθόντες ο Διοκλητιανός και Μαξιμιανός παρέστησαν ενώπιόν των τον Άγιον· επειδή δε παρρησία εκήρυξε την ευσέβειαν, ετιμωρήθη σκληρώς υπ’ αυτών και τελευταίον απεκεφαλίσθη δια ξίφους, και πύτως έλαβεν ο μακάριος του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Επειδή δε έτυχεν ο κλήρος να θυσιασθή και ο στρατιώτης ούτος Δάσιος, οι συστρατιώται αυτού περιτριγυρίσαντες αυτόν, τον εβίαζον να εκπληρώση πάσαν αυτού επιθυμίαν. Ο δε Δάσιος, συλλαβών ένα φρόνιμον και καλόν συλλογισμόν, είπε προς αυτούς· «Επειδή μέλλω να αποθάνω, μοι είναι καλλίτερον να αποθάνω δια τον Χριστόν ως Χριστιανός». Όθεν παρασταθείς εις το κριτήριον του άρχοντος, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν. Τούτο μαθόντες ο Διοκλητιανός και Μαξιμιανός παρέστησαν ενώπιόν των τον Άγιον· επειδή δε παρρησία εκήρυξε την ευσέβειαν, ετιμωρήθη σκληρώς υπ’ αυτών και τελευταίον απεκεφαλίσθη δια ξίφους, και πύτως έλαβεν ο μακάριος του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου