Ζαχαρίας ο νέος αθλητής ήτο εκ τινος χωρίου της επαρχίας Άρτης, ένεκεν δε συμβεβηκότος τινός ηρνήθη τον Χριστόν και έγινε Τούρκος. Έπειτα επήγεν εις τας Παλαιάς Πάτρας, επειδή δε ήτο γουνοποιός την τέχνην, ήνοιξεν εργαστήριον εις το οποίον κατεσκεύαζε γουναρικά. Είχε κρυφίως το βιβλίον το οποίον ονομάζεται «Αμαρτωλών Σωτηρία» και αναγινώσκων αυτό συχνάκις ήλθεν εις άκραν μετάνοιαν, κλαίων πικρώς δια το κακόν, όπερ έπραξε. Δι’ ο παρεκάλει θερμώς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν να τον αξιώση να τύχη της σωτηρίας του. Όθεν ερωτήσας ένα Χριστιανόν φίλον του και μαθών ότι ήτο εκεί εις ενάρετος και έμπειρος πνευματικός, επήγε δια νυκτός προς αυτόν και εξωμολογήθη την αμαρτίαν του, συγχρόνως δε και τον σκοπόν, τον οποίον είχε, δια να παρουσιασθή και να ομολογήση τον Χριστόν, τον οποίον ηρνήθη.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2022
Τη Κ΄ (20η) Ιανουαρίου, μνήμη του μακαρίου ΠΕΤΡΟΥ του τελώνου.
Πέτρος ο μακάριος υπήρξε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού εν έτει φλ΄ (530), πατρίκιος το αξίωμα και διοικητής της Αφρικής όλης. Επειδή δε ήτο άσπλαγχνος και ανελεήμων καθ’ υπερβολήν, έλαβεν επωνυμίαν και ωνομάζετο παρά πάντων φειδωλός, ήτοι ακριβός. Μίαν δε φοράν πτωχός τις προσήλθε προς αυτόν χάριν δοκιμής και εζήτει φορτικώς ελεημοσύνην, ο δε Πέτρος οργισθείς ήρπασεν ένα άρτον ζεστόν, εξ εκείνων τους οποίους την στιγμήν εκείνην έτυχε να φέρη ο δούλος του από τον κλίβανον και έρριψεν αυτόν ως λίθον κατά του πτωχού, όστις αρπάσας τον άρτον έφυγε.
Τη Κ΄ (20η) Ιανουαρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΙΝΝΑ, ΠΙΝΝΑ και ΡΙΜΜΑ.
Ιννάς, Πιννάς, και Ριμμάς οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν εκ χώρας τινός κειμένης κατά το βόρειον μέρος. Κρατηθέντες δε υπό των βαρβάρων ειδωλολατρών παρεστάθησαν εις τον άρχοντα του τόπου, ο οποίος, βλέπων τους Μάρτυρας ομολογούντας τον Χριστόν, κατεδίκασεν αυτούς να τελειώσωσι την ζωήν των με το ψύχος. Δένονται λοιπόν πρώτον οι Άγιοι από ξύλα όρθια, τα οποία ενεπήχθησαν εν μέσω του ποταμού κατά τον χειμώνα, ότε και αυτό το φύσει ευκίνητον και ολισθηρόν ύδωρ δεν διέφερε των ακινήτων και βαρέων σωμάτων, καθότι ήτο και αυτό όλως πεπηγμένον υπό του ψύχους· όθεν με την βάσανον ταύτην παρέδωκαν οι μακάριοι τας ψυχάς των εις χείρας Θεού και έλαβον τους στεφάνους του μαρτυρίου.
Τη Κ΄ (20η) Ιανουαρίου, των Αγίων Μαρτύρων ΒΑΣΣΟΥ, ΕΥΣΕΒΙΟΥ, ΕΥΤΥΧΙΟΥ και ΒΑΣΙΛΙΔΟΥ.
Βάσσος, Ευσέβιος, Ευτύχιος και Βασιλίδης οι Άγιοι Μάρτυρες υπήρξαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει 298 πλούτον έχοντες πολύν και μετέχοντες της Συγκλήτου (βουλής) του βασιλέως. Προσήλθον δε εις την πίστιν του Χριστού και έλαβον το Άγιον Βάπτισμα, επειδή είδον τον Επίσκοπον Θεόπεμπτον ανδρείως υπομένοντα τας παρά των απίστων βασάνους και θαυματουργούντα με την δύναμιν του Χριστού. Όθεν διαβληθέντες εις τον βασιλέα και παρασταθέντες έμπροσθεν αυτού, πρώτον μεν στερούνται τας ζώνας, τας οποίας έφερον ως σημείον της αξίας των· έπειτα έκαστος διαφοροτρόπως λαμβάνει το τέλος της ζωής του. Και ο μεν Άγιος Βάσσος ριφθείς εντός λάκκου μέχρι μηρών και κοπείς τας χείρας και όλον το σώμα, εξέπνευσεν· ο Άγιος Ευσέβιος κρεμασθείς κατακέφαλα και κοπείς μερικώς δια πελέκεως ετελειώθη· ο Άγιος Ευτύχιος τεντωθείς βιαίως εις τέσσαρας πασσάλους και εις τρία μερισθείς, έλαβε το μακάριον τέλος· ο δε Άγιος Βασιλίδης, σχισθείς την κοιλίαν με μάχαιραν, ετελείωσε την ζωήν. Και ούτως έλαβον και οι τέσσαρες τους στεφάνους του μαρτυρίου.
Τη Κ΄ (20η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΕΥΘΥΜΙΟΥ του Μεγάλου.
Ευθύμιος ο μέγας εν Ερημίταις και Ασκηταίς πατήρ ημών εγεννήθη περί το έτος τοζ΄ (377) εν Μελιτηνή της Αρμενίας πλησίον του Ευφράτου επί της βασιλείας Γρατιανού. Ο πατήρ του ωνομάζετο Παύλος, η δε μήτηρ του Διονυσία, ήσαν δε αμφότεροι περιφανείς και ενάρετοι· ελυπούντο όμως πολύ και εθλίβοντο επειδή δεν έκαμνον τέκνον, και πολλάκις μετέβαινον εις τον Ναόν του Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου, όστις ήτο πλησίον των, και εδέοντο του Θεού, δια να τους δώση κληρονομίαν και να παύση η λύπη των. Ούτως ευχόμενοι νύκτα τινά είδον οπτασίαν θείαν, ήτις τους είπε· «Ευθυμείτε, δούλοι Κυρίου, και χαίρετε· ιδού γαρ επήκουσε της δεήσεώς σας ο Κύριος και σας δίδει τέκνον της Ευθυμίας φερώνυμον· επειδή εις την γέννησιν αυτού του παιδός σας θέλει δώσει ο Θεός εις τας Εκκλησίας αυτού ευθυμίαν και αγαλλίασιν». Επέστρεψαν όθεν εις την οικίαν αυτών χαίροντες, και έταξαν να αφιερώσουν εις τον Θεόν το τεχθησόμενον.