Τη Λ΄ (30ην) Απριλίου, η Αγία Νεομάρτυς ΑΡΓΥΡΗ η κατά το έτος αψκε΄ (1725) εν Κωνσταντινουπόλει τον Χριστόν ομολογήσασα και βασανισθείσα εν τη φυλακή τελειούται.

Αργυρή η πάγχρυσος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της Προύσης, εις την οποίαν και εγεννήθη εξ ευσεβών γονέων. Ήτο δε ωραία την όψιν και φοβουμένη τον Θεόν. Αύτη λοιπόν η μακαρία ενυμφεύθη· νεόνυμφος δε έτι ούσα, ηγαπήθη από Τούρκον τινά γείτονά της, όστις ζητών να την φέρη εις την κακήν γνώμην του και μη δυνηθείς, εψευδομαρτύρησεν κατ’ αυτής εις τον κριτήν της Προύσης, ότι είπε να γίνη Τούρκισσα. Τότε ο κριτής εφυλάκισεν ευθύς την Αγίαν. Ο δε σύζυγός της εθεώρησε καλλίτερον να μεταφέρη την δίκην εις την Κωνσταντινούπολιν. Ήλθε λοιπόν εκεί και ο εχθρός της Αγίας και εψευδομαρτύρει κατ’ αυτής ισχυριζόμενος έμπροσθεν του κριτού την ιδίαν κατά της Μάρτυρος κατηγορίαν. Η δε Μάρτυς απεκρίθη, ότι δεν γνωρίζει να είπε ποτέ τοιούτον λόγον αρνουμένη την Πίστιν της και ότι είναι Χριστιανή και Χριστιανή θέλει να αποθάνη. Όθεν, δια προσταγής του κριτού, αφού έδειραν την Αγίαν, την έκλεισαν εις την φυλακήν.

Τη Λ΄ (30η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΔΟΝΑΤΟΥ Επισκόπου Ευροίας.

Δονάτος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο Επίσκοπος πόλεως τινός Ευροίας καλουμένης, ήτις κείται κατά την παλαιάν Ήπειρον, την άχουσαν Μητρόπολιν τα Ιωάννινα, ζήσας κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 379 – 395. Έχει δε η πόλις αύτη κώμην ονομαζομένην Σωρείαν, όπου ευρίσκετο πηγή τις ύδατος, εκ του οποίου όσοι ήθελον πίει, απέθνησκον με πικρόν θάνατον. Τούτο μαθών ο αγιώτατος ούτος Δονάτος μετέβη εις την πηγήν μετά των Ιερέων και Κληρικών του, ως δε έφθασεν εκεί, βροντή μεγάλη ηκούσθη, μετά δε ταύτην εξήλθεν εκ της πηγής θανατηφόρος δράκων, όστις, πλησιάσας τον Άγιον, προσεπάθει να περιπλέξη δια της ουράς του τους πόδας του όνου, επί του οποίου εκάθητο ο μακάριος.

Τη Λ΄ (30η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου ΙΑΚΩΒΟΥ, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου.

Ιάκωβος ο ένδοξος του Χριστού Απόστολος ήτο υιός του Ζεβεδαίου και αδελφός πρεσβύτερος Ιωάννου του Θεολόγου. Μετά δε την κλήσιν των Αγίων Αποστόλων Ανδρέου και Πέτρου προσεκλήθη υπ’ Αυτού του Κυρίου, ίνα μαθητεύση παρ’ Αυτώ μετά του αδελφού του Ιωάννου. Ευθύς λοιπόν αφήσαντες τον πατέρα και το πλοίον των, ως και όλα τα υπάρχοντά των, ηκολούθησαν τον Κύριον. Τόσον δε πολύ ηγάπησεν αυτούς ο Δεσπότης Χριστός, ώστε εις μεν τον ένα αδελφόν, τον Ιωάννην, προσέφερε το στήθος του, ίνα ανακλιθή επ’ αυτού, εις δε τον άλλον αδελφόν, τούτον δηλαδή τον θείον Ιάκωβον, έδωκε την τιμήν να πίη το ποτήριον του θανάτου, το οποίον Αυτός ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έπιεν.