Εις τας Παρθένους και τους Παίδας.
Μάρκος ο Άγιος Μάρτυς ως και οι λοιποί συν αυτώ αθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού, ηγεμονεύοντος του Μάγνου εν τη πόλει Πισιδίας, εν έτει 290. Ο δε μακάριος ούτος ήτο ποιμήν προβάτων, έχων τας τρίχας της κεφαλής του λευκάς, δασείας και φθανούσας έως εις τας πτέρνας των ποδών του. Επειδή δε εφανερώθη ότι είναι Χριστιανός, δια τούτο παρευθύς εκρεμάσθη υψηλά και εξεσχίσθη. Έπειτα επέμφθη εις την Κλαυδιούπολιν. Εκεί δε εκλήθησαν τρεις χαλκείς δια να κατασκευάσωσι δεσμά σιδηρά, ίνα δι’ αυτών δεσμευθή ο Άγιος. Ήλθον λοιπόν τρεις αδελφοί, Αλέξανδρος, Αλφειός και Ζώσιμος, οίτινες κατώκουν εις χωρίον ονομαζόμενον Κατάλυτον, και ήσαν τεχνίται επί της εργασίας του σιδήρου, ήτοι σιδηρουργοί. Καθώς όμως ούτοι ήρχισαν κτυπώντες με την σφύραν τον σίδηρον, ούτος έτρεχεν ως ύδωρ, και αι χείρες αυτών αιμωδίαζον και παρελύοντο.