Τη ΙΕ΄ (15η) Ιουνίου, ο Όσιος Ιερώνυμος εν ειρήνη τελειούται.

Ιερώνυμος ο Όσιος πατήρ ημών ήτο σύγχρονος του εν Αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του Θεολόγου, του οποίου και μαθητής εχρημάτισεν εν έτει τν΄ (350). Κατήγετο δε εκ της Δαλματίας, και ήτο κάτοχος κατά μεν τον ιερόν Αυγουστίνον τριών γλωσσών, ήτοι της Ελληνικής, της Λατινικής και της Εβραϊκής, κατά δε τον Δοσίθεον Ιεροσολύμων πέντε· διότι εκτός των ρηθεισών τριών διαλέκτων εγνώριζεν έτι και την των Περσών και την των Χαλδαίων· όθεν και πεντάγλωσσος επωνομάσθη. Εις Βηθλεέμ δε απελθών, αφού πρότερον περιήλθε πολλάς πόλεις της Ανατολής και της Αιγύπτου, έτι δε και τα ονομαστά ησυχαστήρια των εκείσε ασκουμένων Μοναστών και πολλά εκείθεν διδαχθείς και ωφεληθείς, ίδρυσεν ίδιον ασκητικόν ησυχαστήριον και Μονήν ανδρών, της οποίας αυτός ήτο καθηγητής και ηγούμενος.

Τη ΙΕ΄ (15η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρα Δουλά ξίφει τελειωθέντος.

Δουλάς ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της καλουμένης Ζεφυρίου Πραιτωριάδος, της εν τη επαρχία της Κιλικίας. Επειδή δε ωμολόγει τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, προσήχθη προς τον ηγεμόνα Μάξιμον και εδάρη σκληρώς. Διηγηθείς δε ο Άγιος τον Ελληνικόν μύθον, καθ’ ον ο Απόλλων, ερασθείς της Δάφνης, κατεδίωξε μεν αυτήν, δεν επέτυχεν όμως της επιθυμίας του, ηρέθισεν έτι μάλλον τον ηγεμόνα. Όθεν πάλιν έδειραν αυτόν επί της κοιλίας, αφού τον έθεσαν ύπτιον επί εσχάρας πεπυρακτωμένης. Μετά ταύτα πάλιν ήπλωσαν αυτόν επί άλλης εσχάρας, και βρέξαντες την κεφαλήν του με έλαιον, έβαλον επ’ αυτής ανημμένους άνθρακας. Είτα εχάραξαν την ράχιν του με σίδηρα, και τας πληγάς των χαραγμάτων έτριψαν με τούβλα και όξος· ύστερον δε κατασυνέτριψαν τας σιαγόνας και τα σκέλη του Αγίου.

Τη ΙΕ΄ (15η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΑΜΩΣ.

Αμώς ο Προφήτης ήτο πατήρ Ησαϊου του Προφήτου, και εγεννήθη εν τη χώρα Θεκουέ, εις την γην του Πατριάρχου Ζαβουλών· επροφήτευσε δε έτη πεντήκοντα, ακμάσας προ της παρουσίας του Χριστού έτη 799. Αμεσίας δε ο ψευδοϊερεύς Βαιθήλ πολλάκις έδειρε και κατηγόρησεν αυτόν, και τελευταίον ο υιός του τον εθανάτωσε, πλήξας κατά την μήνιγγα τον μακάριον δια χονδράς ράβδου, επειδή ήλεγχεν αυτόν ο Άγιος Προφήτης δια τας χρυσάς δαμάλεις, τας οποίας προσεκύνουν οι Ιουδαίοι και ελάτρευον ως θεούς. Μετέβη δε εις την πατρικήν του γην ενώ ήτο ακόμη ζωντανός και μετά δύο ημέρας εκοιμήθη, και ετάφη μετά των πατέρων του. Αμώς δε μεθερμηνεύεται καρτερός, πιστός, λαός σκληρός, στερεός. Ήτο δε κατά τον χαρακτήρα του σώματος δασύτριχος, γέρων σχεδόν, το γένειον έχων οξύ, και παρόμοιος κατά το είδος με τον Θεολόγον Ιωάννην.