Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του Λαμπαδιστού.

Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της περιφήμου νήσου Κύπρου, από κώμης καλουμένης Λαμπάδος (εξ ου και Λαμπαδιστής), γονείς έχων ευσεβείς και πλουσίους. Ούτος μονογενής τυγχάνων, εξ αυτών σχεδόν των σπαργάνων εγένετο δοχείον του Αγίου Πνεύματος καθαρώτατον δια την σεμνότητα των ηθών, την ευλάβειαν προς τα θεία και την αγάπην και τον ζήλον προς παν ωφέλιμον και θεάρεστον, με τα οποία περιεκοσμείτο.

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΦΑΥΣΤΟΥ, ΓΑΪΟΥ, ΕΥΣΕΒΙΟΥ και ΧΑΙΡΗΜΟΝΟΣ, των Διακόνων.

Φαύστος, Γάϊος, Ευσέβιος, και Χαιρήμων οι Άγιοι Διάκονοι και Μάρτυρες ήσαν μαθηταί του μεγάλου Διονυσίου, και Διάκονοι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και ο μεν Γάϊος και Φαύστος εξωρίσθησαν μετά του διδασκάλου αυτών και πολλά παθόντες έλαβον το τέλος του μαρτυρίου. Οι δε Ευσέβιος και Χαιρήμων, μετά του διδασκάλου των, επεσκέπτοντο τους Αγίους Μάρτυρας, τους ευρισκομένους εις τας φυλακάς, και έθαπτον τα τίμια αυτών λείψανα. Διαρκέσαντες δε έως εις τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου εν έτει σν΄ (250), και πολλούς πειρασμούς υπομείναντες δια την εις Χριστόν ομολογίαν, τελευταίον απεκεφαλίσθησαν, και ούτως έλαβον του μαρτυρίου τους στεφάνους.

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΑΜΜΟΥΝ ο Αιγύπτιος εν ειρήνη τελειούται.

Αμμούν ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά το γένος Αιγύπτιος, ορφανός δε γενόμενος, αφού απέθανον οι γονείς του, ηναγκάσθη από τον θείον του, όταν ήτο είκοσι δύο ετών, να έλθη εις γάμον. Όταν εστεφανώθη με την σύζυγόν του, αφ’ ου ανεχώρησαν όλοι από την γαμήλιον χαράν και έμειναν μόνοι, της λέγει· «Έλα, κυρία αδελφή, να σου διηγηθώ τον σκοπόν μου. Τούτο το στεφάνωμα, το οποίον έγινεν εις ημάς, εάν θέλης και συμφωνής και συ, καθώς επιθυμώ και εγώ, να μείνη ένωσις πνευματική και όχι σωματική. Να έχωμεν τας κλίνας μας χωριστά, δια την αγάπην του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού και να φυλάξωμεν την παρθενίαν μας καθαράν, δια να χαίρωμεν αιωνίως εις τον Παράδεισον». Ταύτα λέγων ο Αμμούν εξήγαγεν από τον κόλπον του εν μικρόν βιβλίον και το ανεγίνωσκε, το οποίον περιείχε ρητά της θείας Γραφής, του Σωτήρος και των Αποστόλων περί παρθενίας και καθαρότητος.

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΥΔΑΚΤΟΥ και ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗΣ της θυγατρός αυτού.

Αύδακτος ο Άγιος Μάρτυς και η θυγάτηρ αυτού Αγία Καλλισθένη ήσαν από την Έφεσον· ο δε Αύδακτος, τιμηθείς περά του Μαξιμίνου του εν έτει τζ΄ (307) βασιλεύσαντος, εγένετο δουξ δουκών και έπαρχος, διότι υπερέβαλλε τους άλλους κατά τον πλούτον και την φρόνησιν. Επειδή όμως ο Μαξιμίνος εζήτησε την θυγατέρα του Καλλισθένη, δια να λάβη αυτήν γυναίκα δια γάμου, ο δε Αύδακτος δεν ηθέλησε να την δώση εις εκείνον, όντα αλλότριον της των Χριστιανών πίστεως, τούτου ένεκεν σιήρπασαν τα υπάρχοντά του και εξώρισαν αυτόν εις Μελιτινήν, όπου και τον απεκεφάλισαν. Η δε θυγάτηρ του Καλλισθένη, κουρεύσασα τας τρίχας της κεφαλής της και ενδυθείσα ανδρικά ενδύματα, εκρύπτετο εις την Νικομήδειαν. Ύστερον δε από οκτώ χρόνους επήγεν εις την Θράκην, πλησίον μιας γυναικός, της οποίας η θυγάτηρ είχε βεβλαμμένους τους οφθαλμούς.

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΔΟΜΝΙΝΗΣ και των θυγατέρων αυτής ΒΕΡΙΝΗΣ και ΠΡΟΣΔΟΚΗΣ.

Δομνίνη η Αγία Μάρτυς και αι θυγατέρες αυτής Βερίνη και Προσδόκη τρωθείσαι από τον ένθεον ζήλον και τον του Θεού έρωτα, αφήκαν οικίας και συγγενείς και μετέβησαν εις την πόλιν Έδεσσαν. Καθ’ ον δε χρόνον διέτριβον εκεί, έρχεται αιφνιδίως ο ανήρ της Βερίνης και ο πατήρ της, ειδωλολάτραι όντες, ομού με άλλους στρατιώτας, και συλλαβόντες αυτάς τας ωδήγησαν εις την Ιεράπολιν, παρά την οποίαν ρέει εις ποταμός· ότε δε οι στρατιώται έτρωγον και εμέθυον, αι Άγιαι αύται κρυφίως φεύγουσαι και προσευξάμεναι εις τον Θεόν, εμβήκαν εις τον ποταμόν και αφήκαν εαυτάς εις τα ρεύματα του ποταμού. Και ούτως ετελειώθησαν αι μακάριαι δια του πνιγμού εν τω ύδατι.

Τη Δ΄ (4η) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, ο Άγιος Ιερομάρτυς ΠΕΤΡΟΣ ο Καπιτωλίων (ή Καπιτωλίας) ξίφει τελειούται.

Πέτρος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο γέννημα και θρέμμα της πόλεως Καπιτωλίων, μέγας σοφός και διαφέρων από τους πολλούς κατά την φρόνησιν και σύνεσιν. Λαβών δε πρότερον γυναίκα με γάμον και αποκτήσας τρία τέκνα, εγένετο κατόπιν Μοναχός· ετιμήθη δε βιαίως και με το αξίωμα της Ιερωσύνης από τον Αρχιερέα της Μητροπόλεως Βόστρων. Είτα διαβάλλεται εις τον εθνάρχην των Αγαρηνών, ότι ήτο διδάσκαλος των Χριστιανών. Επειδή δε φανερώτερα και γενναιότερα ωμίλησε περί της του Χριστού πίστεως έμπροσθεν του εθνάρχου, δια τούτο κόπτουσι την δεξιάν χείρα και τους δύο πόδας του· έπειτα εκβάλλουσι τους οφθαλμούς του και καρφώνουσιν αυτόν εις τον σταυρόν και τελευταίον τον αποκεφαλίζουσι. Το δε μαρτυρικόν αυτού σώμα, καυθέν δια πυρός, ερρίφθη εις τον ποταμόν.  

Τη Δ΄ (4η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΙΕΡΟΘΕΟΥ πρώτου Επισκόπου Αθηνών.

Ιερόθεος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών και πρώτος Επίσκοπος Αθηνών εγεννήθη εις τας κλεινάς Αθήνας και ήτο εις εκ των εννέα βουλευτών του Αρείου Πάγου, καθώς ήτο και ο θείος Διονύσιος ο μαθητής του. Προκατηχηθείς δε την εις Χριστόν πίστιν από τον Απόστολον Παύλον και βαπτισθείς, εχειροτονήθη υπ’ αυτού πρώτος Επίσκοπος Αθηνών. Αυτός δε πάλιν μυσταγωγεί τελειότερον τα περί Χριστού δόγματα τον Αρεοπαγίτην Διονύσιον. «Ούτος ο μακάριος παρεγένετο εις την Κοίμησιν της Υπεραγίας Θεοτόκου δια νεφέλης μετά των Αποστόλων και των Ισαποστόλων Ιεραρχών και ήτο έξαρχος, μετά τους Αποστόλους, επί των θείων υμνωδιών, όλος εκδημών, όλος εξιστάμενος εαυτού, και την προς τα υμνούμενα κοινωνίαν πάσχων, διο και από όλους, όσοι τον ήκουον και τον έβλεπον, εκρίνετο ότι είναι θεόληπτος και θείος υμνολόγος», καθώς ταύτα λέγει αυτολεξεί ο μαθητής αυτού μέγας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (εν τω γ΄ κεφαλαίω ΄Περί θείων ονομάτων΄). Καλώς λοιπόν και θεοφιλώς πολιτευόμενος και ευφράνας τον Θεόν με την θεάρεστον αυτού πολιτείαν και τα ένθεα κατορθώματα, προς Αυτόν εξεδήμησεν.