Μαρκιανός ο Όσιος πατήρ ημών ήνθησε κατά τους χρόνους του συνωνύμου αυτού αυτοκράτορος Μαρκιανού και Πουλχερίας εν έτει υνγ΄ (453). Οι γονείς του ήσαν από την Ρώμην, από γένος περιφανέστατον και υπέρλαμπρον εις την αξίαν και τα χρήματα πλούσιοι, εις δε την ευσέβειαν πλουσιώτεροι. Αφού δε έμαθε τα πρώτα γράμματα, ήλθε με τους γονείς του και κατώκησαν εις την Κωνσταντινούπολιν· εκεί δε εξεπαιδεύθη ο νέος καλλίτερον όχι τόσον εις την κάτω φιλοσοφίαν, αλλά πολλώ μάλλον την μείζονα και τελειοτέραν. Όθεν έγινεν ονομαστός εις όλους και περιβόητος. Βλέπων την αρετήν αυτού ο Πατριάρχης εκείνου του καιρού τον εχειροτόνησε κατά τάξιν πρεσβύτερον, έπειτα και οικονόμον της Μεγάλης Εκκλησίας, όχι ότι εζήτησεν εκείνος τοιαύτην αξίαν, αλλά ακουσίως του δια την ένθεον αυτού πολιτείαν τον εψήφισεν.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2022
Τη Ι΄ (10η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΔΟΜΕΤΙΑΝΟΥ, Επισκόπου Μελιτηνής.
Δομετιανός ο Όσιος πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους των βασιλέων Ιουστίνου του Β΄ (566 – 578) και Μαυρικίου (578 – 602), υιός ων Θεοδώρου και Ευδοκίας, οίτινες ήσαν πλουσιώτατοι εις χρήματα. Ούτος λοιπόν σπουδάσας αρκετά την έξω παιδείαν και την έσω των θείων Γραφών, συνεζεύχθη μετά συζύγου δια γάμου δι’ ολίγον καιρόν· αφού δε η γυνή του ετελεύτησεν, επειδή όλην την σπουδήν του είχεν εις την κατά Θεόν φιλοσοφίαν, κατέστη Επίσκοπος της εν Μελιτηνής αγίας Εκκλησίας εις ηλικίαν τριάκοντα ετών. Συγκεράσας λοιπόν ο Άγιος την πολιτικήν φρόνησιν με την ασκητικήν αγωγήν, όχι μόνον έγινεν αίτιος σωτηρίας εις τους επαρχιώτας του Χριστιανούς, αλλά και εις όλον γενικώς το γένος των Ελλήνων· διότι παρακληθείς πολλάκις από τον βασιλέα της Κωνσταντινουπόλεως Μαυρίκιον εν έτει φπδ΄ (584), απεστάλη εις την Περσίαν όπου εκήρυττε τον λόγον της αληθείας.
Τη Ι΄ (10η) Ιανουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Νύσσης.
Γρηγόριος ο Επίσκοπος Νύσσης και εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου, νεώτερος αυτού, λαμπρός και ούτος εις τους λόγους και ζηλωτής ένθερμος της Ορθοδόξου Πίστεως. Εγεννήθη κατά το έτος τλα΄ (331), εγένετο δε τω τοβ΄ (372) Επίσκοπος Νύσσης (ήτις κοινώς Νύσι ονομάζεται, πόλις με θρόνον Επισκόπου, υπό τον Καισαρείας, απέχουσα ταύτης εξήκοντα μίλια). Εξωρίσθη υπό του αρειανόφρονος Ουάλεντος τω 374, ανεκλήθη δε εις τον θρόνον αυτού τω 378 υπό Θεοδοσίου του Μεγάλου. Παρέστη εις την εν Αντιοχεία τοπικήν Σύνοδον, υπό της οποίας απεστάλη προς επίσκεψιν των της Αραβίας και Παλαιστίνης Εκκλησιών, υπό του Αρειανισμού μολυνομένων και σπαραττομένων· διο και προστάτης εχρημάτισε της του Χριστού Εκκλησίας.