Δομετιανός ο Όσιος πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους των βασιλέων Ιουστίνου του Β΄ (566 – 578) και Μαυρικίου (578 – 602), υιός ων Θεοδώρου και Ευδοκίας, οίτινες ήσαν πλουσιώτατοι εις χρήματα. Ούτος λοιπόν σπουδάσας αρκετά την έξω παιδείαν και την έσω των θείων Γραφών, συνεζεύχθη μετά συζύγου δια γάμου δι’ ολίγον καιρόν· αφού δε η γυνή του ετελεύτησεν, επειδή όλην την σπουδήν του είχεν εις την κατά Θεόν φιλοσοφίαν, κατέστη Επίσκοπος της εν Μελιτηνής αγίας Εκκλησίας εις ηλικίαν τριάκοντα ετών. Συγκεράσας λοιπόν ο Άγιος την πολιτικήν φρόνησιν με την ασκητικήν αγωγήν, όχι μόνον έγινεν αίτιος σωτηρίας εις τους επαρχιώτας του Χριστιανούς, αλλά και εις όλον γενικώς το γένος των Ελλήνων· διότι παρακληθείς πολλάκις από τον βασιλέα της Κωνσταντινουπόλεως Μαυρίκιον εν έτει φπδ΄ (584), απεστάλη εις την Περσίαν όπου εκήρυττε τον λόγον της αληθείας.
Έτυχε δε τότε και εσηκώθη κατά του βασιλέως των Περσών Χοσρόου εις επαναστάτης ονόματι Βαράν και εδίωξεν αυτόν από τον θρόνον. Τότε ο Άγιος ούτος εστάθη αρκετός και αποκατέστησε πάλιν τον Χοσρόην εις την βασιλείαν του. Όθεν δια το τοιούτον κατόρθωμα υπέταξε τον Χοσρόην εις τους Έλληνας, και τον έκαμε να πληρώνη φόρον εις αυτούς. Εκ τούτου ήτο ο Άγιος ούτος φίλος με τον Μαυρίκιον και την αυτού σύζυγον· εκ της φιλίας δε ταύτης του έδιδον πολλά χρήματα, τα οποία εξώδευεν εις οικοδομήν αγίων Εκκλησιών και φτωχοτροφείων. Ελθών δε εκ δευτέρου εις Κωνσταντινούπολιν, προς Κύριον εξεδήμησεν. Ετιμήθη δε το άγιον αυτού λείψανον από όλα τα τάγματα τα βασιλικά και τα εκκλησιαστικά, διότι τεθέν εις θήκην και δορυφορούμενον με λαμπάδας και ύμνους μετεκομίσθη εις την πατρίδα του. Πολλάς δε ενεργείας θαυμάτων έδειξεν ο αοίδιμος και ζων εν τη παρούση ζωή και μετά τον αυτού θάνατον· τελείται δε η αυτού σύναξις εν τη Μεγάλη Εκκλησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου