Φήλιξ ο Άγιος Ιερομάρτυς και οι συν αυτώ έτεροι τρεις Μάρτυρες Φουρτουνιανός, Σεπτιμίνος και Ιανουάριος οι γενναίοι του Χριστού στρατιώται, διαφλεγόμενοι υπό του ενθέου ζήλου της πίστεως, επολέμησαν ανδρείως την πλάνην της ειδωλολατρίας, και ενδυναμωθέντες υπό της εις Θεόν Πίστεως διέλυσαν όλα τα σκότη της απιστίας, φυλάξαντες δε απαραχαράκτους τους νόμους και τας εντολάς του Χριστού, και καταφρονήσαντες τας παρά των Ελλήνων ερωτήσεις, δι’ ων παρεκίνουν αυτούς να αρνηθώσι την ευσέβειαν, και μη μεταπεισθέντες, υπέμειναν οι αοίδιμοι διωγμούς, δεσμά και στρεβλώσεις του σώματος, συρόμενοι από τόπου εις τόπον έως ου τελευταίον κατεδικάσθησαν εις τον δια ξίφους θάνατον. Τότε δε έγινε θαύμα φοβερόν, διότι ο ήλιος και η σελήνη, μη υποφέροντες την άδικον των Αγίων σφαγήν, μετεβλήθησαν εις αίμα· οι δε Μάρτυρες αποκεφαλισθέντες έλαβον παρά Κυρίου τους αμαράντους στεφάνους της αθλήσεως.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Κυριακή 29 Αυγούστου 2021
Τη Λ΄ (30η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Οσίου και θαυματουργού ΦΑΝΤΙΝΟΥ.
Φαντίνος ο Όσιος, εκ Καλαβρίας της εν Ιταλία καταγόμενος, ήτο υιός Γεωργίου και βρυαίνης, αφιερωθείς δε εις τον Θεόν εξ αυτών σχεδόν των βρεφικών σπαργάνων, όταν έφθασεν εις κατάλληλον ηλικίαν εισήχθη εις Μοναστήριον, ένθα μετεχειρίζετο πάσαν αρετήν· επειδή δε έγινεν εργάτης δόκιμος των εντολών του Θεού, δια τούτο και ηξιώθη θείων αποκαλύψεων. Ο αυτός διήλθε νήστις είκοσιν ολοκλήρους ημέρας και έμεινε γυμνός τέσσαρα έτη, και πολλάς άλλας κακοπαθείας και κινδύνους υπέφερεν ο αοίδιμος, όταν οι Σαρακηνοί εισέβαλον ληστρικώς εις την Ιταλίαν, λεηλατούντες τους λαούς αυτής. Αφού λοιπόν εις τοιούτους πειρασμούς διήνυσεν εξήκοντα έτη, παραλαβών ύστερον τους δύο μαθητάς του, Βιτάλιον και Νικηφόρον, ήλθεν εις την Πελοπόννησον, διατρίψας δε εις την Κόρινθον πολύν χρόνον, έγινεν εις πολλούς πρόξενος σωτηρίας.
Τη Λ΄ (30η) Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ του νέου.
Αλέξανδρος ο μακάριος πατήρ ημών, επειδή εξήσκει πάσαν αρετήν, εχρημάτισε πρωτοπρεσβύτερος του Αγίου Μητροφάνους Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου εν έτει τκε΄ (325), αντικατέστησε δε εις την εν Νικαία συγκροτηθείσαν αγίαν και Οικουμενικήν πρώτην Σύνοδον τον Άγιον Μητροφάνην, μη δυνηθέντα ένεκεν ασθενείας και γήρατος να παρευρεθή εις αυτήν. Εν ταύτη λοιπόν τη Συνόδω ο θείος Αλέξανδρος πολύ ηγωνίσθη υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως, ελέγχων ο τρισμακάριος την του Αρείου κακοδοξίαν. Αφού δε η Σύνοδος ετελείωσε, παρεκάλεσεν ο βασιλεύς Κωνσταντίνος όλους τους θεοφόρους εκείνους Πατέρας να έλθωσιν εις Κωνσταντινούπολιν, όπως ευλογήσωσιν αυτήν, τότε ούσαν νεόκτιστον. Τότε Άγγελος Κυρίου φανείς εις τον Άγιον Μητροφάνην είπεν εις αυτόν· «Επειδή συ πρεπόντως ευηρέστησας τω Θεώ, δια τούτο μετά δέκα ημέρας παραιτείς την πρόσκαιρον ταύτην ζωήν και πορεύεσαι εις τα ύψη να λάβης παρά Θεού τον στέφανον· τον δε θρόνον της Εκκλησίας θα λάβη αντί σου και θα τον στολίση Αλέξανδρος ο συλλειτουργός σου». Όθεν οι Άγιοι Πατέρες, τούτο μαθόντες, ηυφράνθησαν μετά του μακαρίου Μητροφάνους, τον οποίον αποθανόντα ενεταφίασαν, εχειροτόνησαν δε Πατριάρχην τον αοίδιμον τούτον Αλέξανδρον. Αφού δε απέθανεν ο βασιλεύς Κωνσταντίνος, έμεινε διάδοχος της βασιλείας Κωνστάντιος ο υιός του, ο οποίος υπερησπίζετο την αίρεσιν του δυσσεβούς Αρείου, και εβίαζε τον Άγιον Αλέξανδρον τούτον να δεχθή τον Άρειον και να συγκοινωνήση μετ’ αυτού· ο δε Άγιος, μη καταπεισθείς, αλλά παρακαλέσας τον Θεόν, έμεινεν εύθυμος και αμέριμνος. Τότε ο Άρειος ηθέλησε να έμβη εις την του Χριστού Εκκλησίαν τυραννικώς και βιαίως με βασιλικήν εξουσίαν, αλλ’ εύρεν αυτόν η θεία δίκη, διότι εν ώρα φυσικής ανάγκης εχύθησαν τα εντόσθιά του και ούτως εξέψυχεν. Ο δε Άγιος Αλέξανδρος, ποιμάνας την του Χριστού Εκκλησίαν θεαρέστως επί εικοσιτρία έτη, απήλθε προς Κύριον.