Σεραφείμ ο Όσιος Πατήρ ημών, ο εις την έρημον του Σαρώφ ασκήσας, εγεννήθη εκ γονέων ευσεβών την ιθ΄ (19ην) Ιουλίου του έτους αψνθ΄ (1759) εις την πόλιν Κούρσκ της Ρωσίας. Ο πατήρ του ήτο εργολάβος οικοδομών, ιδιαιτέρως δε ηυχαριστείτο όταν ανελάμβανε την ανοικοδόμησιν ιερών Ναών, έργον δια το οποίον ησθάνετο βαθυτάτην ψυχικήν αγαλλίασιν. Η μήτηρ αυτού Αγάθη Φωτίεβνα εξετιμάτο ιδιαιτέρως δια την ευσέβειαν και τας αγαθοεργίας της. Αμφότεροι λοιπόν οι γονείς, διακρινόμενοι δια την ευσέβειαν και την Χριστιανικήν πίστιν των, ανέτρεφον τα τρία τέκνα των, δύο υιούς και μίαν θυγατέρα, εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Νεώτερος την ηλικίαν μεταξύ των τριών τέκνων των ευσεβών γονέων ήτο ο μικρός Προχόρ (Πρόχωρος), όπως ωνομάσθη κατά το Άγιον Βάπτισμα ο Όσιος.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2021
Τη Β΄ (2α) Ιανουαρίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ ή ΖΩΡΖΗ του Γκιουρτζή, όστις εμαρτύρησεν εν Μυτιλήνη, τελειωθείς δι’ αγχόνης εν έτει αψο΄ (1770).
Γεώργιος ή Ζώρζης ο Γκιουρτζής, ο Άγιος Νεομάρτυς, όταν ήτο νέος ηγοράσθη ως δούλος από κάποιον Αγαρηνόν. Ο αυθέντης του τον ετούρκευσε και βραδύτερον απέθανεν, ούτω δε ο Γεώργιος έμεινεν εις την θρησκείαν των Αγαρηνών έτη ολόκληρα εβδομήκοντα, μένων έως τότε ανύπανδρος. Έζη όμως ζωήν ειρηνικήν εις ένα εργαστήριον, πωλών και αγοράζων διάφορα είδη, μη γνωρίζων δε άλλην γλώσσαν, εκτός από την των Μουσουλμάνων. Εις αυτήν λοιπόν την εσχάτην ηλικίαν ων ο ευλογημένος, εν μια των ημερών αναστάς από το εργαστήριόν του προσέρχεται εις τον κριτήν του τόπου, απορρίπτει το σαρίκιον, όπερ εφόρει και το δίδει εις τον κριτήν, λέγων εις αυτόν· «Χριστιανός εγεννήθην, Χριστιανός θέλω να αποθάνω· Ζώρζης είναι και το όνομά μου και Ζώρζης πάλιν θα αποθάνω».
Τη Β΄ (2α) Ιανουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΚΟΣΜΑ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του θαυματουργού, του εν τη σεβασμία Μονή της Χώρας.
Κοσμάς ο θείος ούτος Πατριάρχης ανέβη εις τον θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως, Μοναχός ων πρότερον, κατά τους χρόνους του βασιλέως Μιχαήλ Ζ΄ του Δούκα, εν έτει αοστ΄ (1076) διάδοχος γενόμενος του προκατόχου αυτού Πατριάρχου Ιωάννου του Ξιφιλίνου. Ήτο δε ο μακάριος Κοσμάς εστολισμένος με πολλάς αρετάς, πλην δεν ήτο εις λόγους εξησκημένος. Δια τας αρετάς του όμως ηγαπάτο υπό του βασιλέως. Ούτος ο Πατριάρχης έστεψε βασιλέα Νικηφόρον τον Βοτανειάτην, όστις εβασίλευσεν εν έτει αοη΄ (1078).
Τη Β΄ (2α) Ιανουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ του εξ Αγκύρας.
Βασίλειος ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του παραβάτου Ιουλιανού, εν έτει τξα΄ (361), καταγόμενος εκ της πόλεως Αγκύρας. Επειδή δε επίστευσεν εις τον Χριστόν, συνελήφθη και παρασταθείς εις τον ηγεμόνα Σατορνίνον ωμολόγησε τον Χριστόν ενώπιον αυτού μετά πολλής παρρησίας· όθεν κρεμασθείς καταξεσχίζεται ανηλεώς. Έπειτα φέρεται εκ της Αγκύρας εις την Κωνσταντινούπολιν, ένθα πάλιν καταξεσχίζεται και τανύεται τόσον ο αοίδιμος, ώστε εξηθρώθησαν αι αρθρώσεις των χειρών και των ώμων του. Έπειτα εξέδαραν το δέρμα του εις λωρίδας, τας οποίας ανέσπων από του σώματός του και με σίδηρα πεπυρωμένα κατακεντούσι τας σάρκας του. Όλας δε ταύτας τας ανυποφόρους βασάνους ανδρείως υπέφερεν ο καρτερόψυχος, δι’ ο και παρά Θεού τας αντιλήψεις και βοηθείας εδέξατο.
Τη Β΄ (2α) Ιανουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΘΕΑΓΕΝΟΥΣ.
ΘΕΑΓΕΝΗΣ ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο Επίσκοπος της πόλεως της λεγομένης Πάριον, επειδή είχε κτισθή υπό των Παρίων, ευρίσκεται δε αύτη μεταξύ της Κυζίκου και της Λαμψάκου. Ούτος λοιπόν διαβληθείς εις τον Τριβούνον Ζηλικίνθιον ωμολόγησε τον Χριστόν Θεόν αληθινόν· όθεν δέρεται με ξύλα, έπειτα δένεται και μετά ταύτα ρίπτεται εις τον βυθόν της θαλάσσης, τελειώσας ούτω τον δρόμον του Μαρτυρίου και λαβών παρά Κυρίου τον αμάραντον στέφανον.
Τη Β΄ (2α) του Ιανουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ Πάπα Ρώμης.
Σίλβεστρος ο μακάριος πατήρ ημών ήτο από την μεγαλόπολιν Ρώμην, την ζηλευτήν και περίφημον. Κατά την νεότητά του εχρημάτισε μαθητής Ιερομονάχου τινός και κληρικού της αυτής Μητροπόλεως, όστις εκαλείτο Κυρίων, άνθρωπος θεοφιλής, σοφός, και εις την πίστιν Ορθόδοξος. Παρά τούτου διδαχθείς ο μακάριος Σίλβεστρος εφύλαττε τα ορθά της πίστεως ημών δόγματα, και μιμούμενος τας αρετάς του διδασκάλου του επρόκοπτε καθ’ εκάστην εις την ευσέβειαν, κηρύττων την αλήθειαν, χωρίς ουδόλως να υπολογίζη τον εκ των Ελλήνων φόβον και κίνδυνον. Ήτο δε κατά πολλά φιλόξενος, και υπεδέχετο όσους ξένους έβλεπε να έρχωνται από άλλους τόπους, και τους περιεποιείτο πλουσίως.