Γαβριήλ ο αγγελώνυμος ούτος Αρχιεπίσκοπος της Σερβίας, ευρισκόμενός ποτε εις μεγάλην στενοχωρίαν, ως μη δυνάμενος να οικονομήση το χρέος της επαρχίας του, επήγεν εις την Βλαχίαν, και εκείθεν εις Μοσχοβίαν χάριν ελέους, ήτοι δια να λάβη βοήθειάν τινα ικανήν να κυβερνήση τα της επαρχίας του. Κατ΄ εκείνον δε τον καιρόν κατά τον οποίον έλειπε ο Γαβριήλ από την επαρχίαν του, Μάξιμός τις, ευρών ευκαιρίαν, ήρπασε δυναστικώς τον Αρχιεπισκοπικόν θρόνον του και όταν επέστρεψεν ο Γαβριήλ εύρε τον Μάξιμον εις την επαρχίαν του. Όθεν εζήτει να τον εξώση και να επαναλάβη τον θρόνον του. Αλλ΄ ο Μάξιμος, προσθέτων ανομίαν επί τη ανομία, επήγεν εις τον βεζύρην, όστις ήτο τότε μετά του βασιλέως εις Προύσαν, και κατηγόρησε ψευδώς τον ευλογημένον Γαβριήλ, ότι επιβουλεύεται την βασιλείαν των.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2021
Τη ΙΓ΄ (13η) Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΡΣΕΝΙΟΥ του εν τω Λάτρω.
Αρσένιος ο Όσιος και θαυματουργός Πατήρ ημών ήτο από την Κωνσταντινούπολιν, υιός γονέων ευσεβών, πλουσίων και πρώτων κατά το γένος. Παρεκτός όμως του ότι ο Όσιος ούτος ήτο τοσούτον περιφανής κατά το γένος, εδόθη εις αυτόν υπό του τότε βασιλέως και άλλο αξίωμα, ο τίτλος δηλαδή στρατηγού και πατρικίου του θέματος του καλουμένου των Κιβυρραιωτών. Αλλά και όταν ποτέ στόλος βασιλικός εστάλη εις υπερπόντιον ταξίδιον, την διοίκησιν τούτου ανέλαβεν ο Όσιος· επειδή όμως γενομένης τρικυμίας μεγάλης ανέβρασεν η θάλασσα εξ αυτού του πυθμένος, και τα μεν πλοία κατεποντίσθησαν αύτανδρα, αυτός δε μόνος διεσώθη και εξήλθεν εις την στερεάν, τούτου ένεκα ευρών ευκαιρίαν, έλαβεν εκείνο το οποίον προ πολλού επόθει, ήτοι ενεδύθη το Αγγελικόν Σχήμα των Μοναχών.
Τη ΙΓ΄ (13η) Δεκεμβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΛΟΥΚΙΑΣ της παρθένου.
Λουκία η Αγία Μάρτυς και Παρθένος κατήγετο εκ των Συρακουσών, πόλεως της νήσου Σικελίας, αρραβωνισμένη ούσα· δια δε την ασθένειαν της αιμορροίας, η οποία εταλαιπώρει την μητέρα της, επορεύθη μετ΄ αυτής εις την Κατάνην, όπως προσκυνήση το εκεί ευρισκόμενον Λείψανον της Αγίας Μάρτυρος Αγάθης και παρακαλέση αυτήν ίνα θεραπεύση το πάθος της μητρός της. Εκεί δε αφιχθείσα, βλέπει εις το όραμά της την Αγίαν Αγάθην, η οποία εις μεν την μητέρα της έδωσε την ιατρείαν, εις αυτήν δε προείπεν, ότι μέλλει να μαρτυρήση δια τον Χριστόν. Όθεν όταν η μήτηρ της έγινεν υγιής, διένειμεν η Αγία όλην αυτής την περιουσίαν εις τους πτωχούς και ήτο ετοίμη και πρόθυμος, όπως υπάγη και ομολογήση τον Χριστόν. Διαβληθείσα λοιπόν εις τον άρχοντα Πασχάσιον υπό του ιδίου μνηστήρος της, παρεστάθη εις αυτόν με ανδρείαν και ωμολόγησε τον Χριστόν· ο δε άρχων προσέταξε να δώσωσιν αυτήν εις χαμαιτυπείον προς ατίμωσιν. Αλλ΄ όμως αυτή με την θείαν Δύναμιν εφυλάχθη καθαρά και δεν εμολύνθη, διότι πολλοί στρατιώται ελθόντες δεν ηδυνήθησαν να μετασαλεύσουν αυτήν εκ της θέσεώς της, αλλ΄ ουδέ ηδυνήθησαν να την καύσωσι δια πυράς, την οποίαν ήναψαν εκεί όπου ίστατο η Αγία· όθεν αποκαμόντες και απελπισθέντες, ότι δεν δύνανται να την μετακινήσωσι, διότι εφυλάττετο υπό Θεού, τέλος απέκοψαν με το ξίφος την τιμίαν αυτής κεφαλήν και ούτως έλαβεν η μακαρία τον αμάραντον στέφανον του Μαρτυρίου.
Τη ΙΓ΄ (13η) Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ, ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ, ΕΥΓΕΝΙΟΥ, ΜΑΡΔΑΡΙΟΥ και ΟΡΕΣΤΟΥ.
Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος, Μαρδάριος και Ορέστης οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους των αντιχρίστων βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού των βασιλευσάντων κατά τα έτη σπδ΄- τε΄ (284- 305). Κατά την εποχήν εκείνην ολόκληρος η αυτοκρατορία των Ρωμαίων ήτο σχεδόν ένας ναός ειδωλολατρίας και πάντες είχον ζήλον άμετρον, ή μάλλον ειπείν μανίαν και λύσσαν μεγάλην, συναγωνιζόμενοι ποίος να προκόψη περισσότερον εις την λατρείαν των ειδώλων, και τούτο διότι έβλεπον ότι καθ΄ εκάστην εστέλλοντο βασιλικά προστάγματα προς τους ηγεμόνας και τους άρχοντας, εις πάσαν πόλιν και χώραν, παρακινούντα και προστάσσοντα πάντας, να προσφέρουσιν κατά τας διατεταγμένας εορτάς θυσίας εις τους θεούς αυτών· και εκείνους μεν, οίτινες ήθελον δείξει σπουδήν πολλήν εις τούτο το σέβας, να τιμώσι με δόξαν πολλήν και βασιλικά χαρίσματα· τους δε μη πειθομένους να υστερώσι πάσης περιουσίας και να τους παιδεύουν με διάφορα κολαστήρια και επονείδιστον θάνατον.