Γεώργιος ο Άγιος Πατήρ ημών και νέος Ιερομάρτυς του Χριστού, της Οσιότητος το πολύτιμον σκεύος, των Ιερέων η κοσμιότης και των Μαρτύρων ο ισοστάσιος, κατήγετο εκ της επαρχίας Νεαπόλεως, της ευρισκομένης εις την Μικράν Ασίαν, ήτις τουρκιστί λέγεται «Νεβ-Σεχήρ». Το όνομα του χωρίου, της ιδιαιτέρας δηλαδή πατρίδος αυτού, εις την οποίαν εγεννήθη και ανετράφη, είναι εις ημάς άγνωστον. Δύο χωρία, το εν βορείως της Νεαπόλεως, λεγόμενον Ντάρ, και το άλλο νοτίως, ονόματι Κιόρε, διεκδικούν τον θείον τούτον άνδρα ως ίδιον βλαστόν, εις ποίον δε εκ τούτων εγεννήθη ή μάλλον εβλάστησεν ως φοίνιξ υψίκομος, κατά τον Δαβίδ, «Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει» (Ψαλμ. 91:13), ακριβώς δεν γνωρίζομεν. Ήτο Ιερεύς και διέπρεπεν εν Νεαπόλει κατά τον δέκατον όγδοον αιώνα, εφημερεύων εις τον εκείσε Ιερόν Ναόν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και διαλάμπων ως αληθής Ιερεύς και λειτουργός του Υψίστου, εν αληθεία και οσιότητι και δικαιοσύνη, πορευόμενος εν πάσαις ταις εντολαίς και δικαιώμασι του Κυρίου άμεμπτος.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2021
Τη Γ΄ (3η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου ΑΧΕΜΕΝΙΔΟΥ του Ομολογητού.
Αχεμενίδης ο Άγιος Ομολογητής ήτο κατά τας ημέρας Ισδιγέρδου υιού του βασιλέως των Περσών Γοροράνη και Θεοδοσίου του Μικρού βασιλέως των Χριστιανών εν έτει υιβ΄ (412), ανήρ θαυμαστός, υιός υπάρχων του επάρχου της πόλεως. Ούτος παραιτήσας την θρησκείαν του πατρός του επίστευσεν εις τον Χριστόν· τούτο δε μαθών ο βασιλεύς πολλά ηγωνίσθη να τον γυρίση εις την προτέραν θρησκείαν του· και επειδή δεν ηδυνήθη, εστέρησεν αυτόν του πλούτου, τον οποίον εκέκτητο, των ενδυμάτων, τα οποία εφόρει, και των αξιωμάτων, τα οποία τον εστόλιζον, και προσέταξε να σύρη γυμνός τας καμήλους του στρατεύματος, έχων μόνον εν περίζωμα εις την μέσην του.
Τη Γ΄ (3η) Νοεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΑΚΕΨΙΜΑΣ εν ειρήνη τελειούται.
Ακεψιμάς ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μεγάλου εν έτει τσβ΄ (382). Κλεισθείς δε εντός εσκαμμένου τινός τόπου, διήλθεν εκεί εξήκοντα έτη αφανής εις τα όμματα των ανθρώπων και χωρίς να συνδιαλεχθή μετά τινος, αλλά επιστρέφων τον νουν του εις την καρδίαν του εθεώρει νοερώς τον Θεόν, και από εκείνον εδέχετο πάσαν παραμυθίαν. Ο δε τόπος εκείνος δεν ήτο κατ’ ευθείαν εσκαμμένος, αλλά κατεσκευασμένος ελικοειδώς, καθώς είναι η έλιξ της αμπέλου. Το φαγητόν του δε ήτο φακή βεβρεγμένη με ύδωρ, εξήρχετο δε δις της εβδομάδος και ελάμβανε το αναγκαίον ύδωρ εκ της πλησίον πηγής, χωρίς να γίνεται ορατός εις ουδένα. Ούτος λοιπόν ποιήσας πολλά θαύματα, και το αξίωμα του Ιερέως βιαίως αποδεχθείς, εν ειρήνη βαθεία προς Κύριον εξεδήμησεν.
Τη Γ΄ (3η) Νοεμβρίου, εορτάζομεν τα Εγκαίνια του Ναού του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ του εν Λύδδη, ήτοι την ανακομιδήν και κατάθεσιν του αγίου σώματος αυτού.
Γεώργιος ο ένδοξος του Χριστού Μεγαλομάρτυς πατρόθεν μεν κατήγετο εκ της Καππαδοκίας, μητρόθεν δε εκ της Παλαιστίνης· τυχών δε φύσεως και ανατρωφής καλής, καταγωγής δε ευγενούς, διότι οι γονείς του υπήρξαν έκπαλαι και εκ προγόνων ευγενείς και ευσεβείς, έγινε και εις τους πολέμους λαμπρότατος και επιτηδειότατος. Όθεν και όταν ήρχισε να αναδίδη τρίχας, έγινεν από τον βασιλέα Διοκλητιανόν Τριβούνος ονομαστότατος του Νουμέρου· έπειτα έγινε και κόμης δια την ανίκητον ανδρείαν του. Έως τότε όμως εκρύπτετο ότι είναι Χριστιανός. Όταν δε έφθασεν ο Άγιος εις το εικοστόν έτος της ηλικίας του, απέθανεν ο πατήρ του εις τους αγώνας, τους οποίους υπέστη δια την ευσέβειαν· και λοιπόν παραλαβών την μητέρα του, ανεχώρησεν από την Καππαδοκίαν και επήγεν εις την Παλαιστίνην, την πατρίδα της μητρός του, εις την οποίαν είχε κτήματα πολλά και κληρονομίαν μητρικήν.
Τη Γ΄ (3η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΑΚΕΨΙΜΑ, ΙΩΣΗΦ και ΑΕΙΘΑΛΑ.
Ακεψιμάς, Ιωσήφ και Αειθαλάς οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν εις τας ημέρας του ασεβεστάτου Σαβωρίου, του βασιλέως των Περσών εν έτει τλ΄ (330). Τότε είχον εις όλην την Περσίδα μεγάλην λύσσαν κατά των φιλοχρίστων οι ειδωλολάτραι και μάλιστα οι μάντεις και γόητες, εις τους οποίους εδώκεν εξουσίαν ο παράνομος βασιλεύς να παιδεύουν οδυνηρώς οι δύστυνοι τους πιστούς και τους εβίαζαν να σέβωνται το πυρ και τον ήλιον. Κατά την εποχήν εκείνην συνέλαβον και εφυλάκισαν και τον γηραιόν Επίσκοπον Ακεψιμάν, όστις ήτο από πόλιν τινά Ανίθα καλουμένην, κατά πολλά ενάρετος άνθρωπος, πράος, εγκρατής, ελεήμων, χαρίεις, το είδος και την ψυχήν χαριέστατος, δεικνύων με το έξωθεν ήθος την έσω κατάστασιν. Ούτος εδίδασκεν εις τους Χριστιανούς την ευσέβειαν, ουχί μόνον με τους λόγους, αλλά και δια των έργων και των ορθών δογμάτων.