Τη αυτή ημέρα (3η Ιουλίου) η άθλησις του Αγίου Οσιομάρτυρος ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ του Νέου, του Καρπενησιώτου.

Γεράσιμος, ο νέος ούτος Οσιομάρτυς του Χριστού, κατήγετο εκ κώμης καλουμένης Μέγα, εγγύς ούσης της πόλεως Καρπενησίου, υιός γονέων ευσεβών και φιλοχρίστων, Γεώργιος κληθείς εν τω Αγίω Βαπτίσματι. Ότε δε εγένετο ενδεκαετής παρέλαβεν αυτόν ο μεγαλύτερος αδελφός του Αθανάσιος  και έφερεν εις την βασιλεύουσαν πόλιν Κωνσταντινούπολιν. Και ο μεν Αθανάσιος μετ’ ου πολύ εις την ιδίαν αυτού πατρίδα επανήλθεν, τούτον δε τον Άγιον Οσιομάρτυρα Γεράσιμον τον νέον παρέδωσεν  επί μισθώ εις τινα παντοπώλην συμπολίτην του, το παντοπωλείον του οποίου ευρίσκετο περί την τελευταίαν άκραν του Κερατίου κόλπου, εις θέσιν καλουμένην οθωμανιστί  Ίππ. Μίαν ημέραν, ενώ εξετέλει τα του υπηρέτου καθήκοντα, εξήλθε καθ’ οδόν πωλών και έχων επί της κεφαλής, κατά το συνηθιζόμενον, δίσκον χάλκινον, εφ’ ου ήσαν πινάκια πλήρη γάλακτος πεπηγότος· περιπατών δε προσέκρουσεν εις πέτραν τινά και ωλίσθησε. Τότε κατέπεσαν και συνετρίβησαν τα πινάκια, πλην του χαλκίνου δίσκου.

Τη αυτή ημέρα (3η Ιουλίου), μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΡΚΟΥ και ΜΩΚΙΑΝΟΥ.

Μάρκος και Μωκιανός οι Άγιοι Μάρτυρες, αναγκασθέντες υπό του επάρχου Μαξίμου να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα και μη πεισθέντες, αλλά παρρησία ομολογήσαντες το όνομα του Χριστού, απεκεφαλίσθησαν. Και όταν μεν ο Άγιος Μωκιανός απήγετο εις τον τόπον της καταδίκης ηκολούθει αυτώ η γυνή και τα τέκνα του κλαίοντα, ο δε Άγιος συνεβούλευσεν αυτά να σιωπώσι και να μη κλαίωσιν. Όταν δε ο Άγιος Μάρκος απεκεφαλίσθη, παρίστατο και η γυνή αυτού, ήτις χαίρουσα έλαβεν εις τας χείρας της την κεφαλήν αυτού, ως πολύτιμον θησαυρόν. Ούτως απήλθον αμφότεροι οι γενναίοι του Χριστού αθληταί νικηφόροι εις τα ουράνια.

Τη αυτή ημέρα (3η Ιουλίου) μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΘΕΟΔΟΤΟΥ, ΘΕΟΔΟΤΗΣ, ΔΟΛΙΝΔΟΥΧ και των συν αυτοίς ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ, ΕΥΛΑΜΠΙΔΟΥ και ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ.

Θεόδοτος, Θεοδότη και οι συν αυτοίς Άγιοι Μάρτυρες, επειδή επίστευον εις τον Χριστόν και ωμολόγουν Αυτόν, συνελήφθησαν υπό του βασιλέως Τραϊανού εν έτει 98, υπό του οποίου εξηναγκάζοντο να αρνηθώσι την ευσέβειαν και να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα. Όμως μη πεισθέντες υπεβλήθησαν εις διαφόρους τιμωρίας, κατόπιν δε ενεκλείσθησαν εις την ιδίαν φυλακήν , εις την οποίαν ήτο εγκάθειρκτος και ο Άγιος Μάρτυς Υάκινθος ο Κουβικουλάριος, παρά του οποίου και εστηρίχθησαν εις την πίστιν του Χριστού. Αφού δε ετελειώθη ο Άγιος Υάκινθος και έλαβε τον στέφανον του μαρτυρίου, τότε εξήγαγον τους Αγίους εκ της φυλακής και εβίαζον αυτούς να φάγωσιν εκ των σφαγίων της θυσίας. Όμως οι καρτερόψυχοι όχι μόνον δεν επείσθησαν, αλλά μάλλον ήλεγχον την θρησκείαν των ειδώλων. Όθεν, δια την αιτίαν ταύτην, κρεμάσαντες αυτούς επί ξύλων και ξεσχίσαντες, κατεβίβασαν κατόπιν και απέκοψαν τας τιμίας αυτών κεφαλάς, ούτω δε απήλθον νικηφόροι εις τα ουράνια. Τα δε τίμια αυτών λείψανα ενεταφίασαν εντίμως Χριστιανοί τινες εις τον τόπον εκείνον ένθα και εμαρτύρησαν.