Τη ΙΗ΄ (18η) Ιουλίου, ο Όσιος ΠΑΜΒΩ εν ειρήνη τελειούται.

Παμβώ ο Μέγας Όσιος ησκήτευεν εις το όρος της Νιτρίας. Εγένετο δε και διδάσκαλος Διοσκόρου του Επισκόπου και του Άμμωνος, και Ιωάννου του ανεψιού Δρακοντίου, του θαυμασίου εκείνου. Μεγάλα όντως και θαυμαστά ήσαν τα προτερήματα, οι αγώνες και τα κατορθώματα του τρισμάκαρος Οσίου Παμβώ. (Ενοχληθείς ποτε ο Όσιος Παμβώ υπό του δαίμονος της βλασφημίας, και παρακαλών υπέρ τούτου τον Θεόν, ήκουσε φωνήν άνωθεν λέγουσαν εις αυτόν· «Παμβώ, Παμβώ, μη αθύμει επί αλλοτρία αμαρτία, αλλά περί των σων φρόντισον πράξεων, τας δε του πονηρού βλασφημίας επ’ αυτόν κατάλιπε»). Και εις τα τόσα προτερήματα και τας αρετάς του, τοσούτον κατεφρόνει τα χρήματα, όσον ο Κύριος παρήγγειλε τοις Αποστόλοις να μη έχουν ράβδον ιδικήν των.

Τη ΙΗ΄ (18η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΥΑΚΙΝΘΟΥ του εν Αμάστριδι.

Υάκινθος ο Άγιος Μάρτυς ήτο υιός ευσεβών γονέων, Θεοκλήτου και Θεονίλλης καλουμένων, ακμάσας κατά τους χρόνους του Επισκόπου Ηρακλείδου, όστις επεσκόπευεν εις την παράλιον Αμάστριδα την εν τω Ευξείνω Πόντω· έλαβε δε το όνομα Υάκινθος εξ επιφανείας θείου Αγγέλου. Τριετής γενόμενος ανέστησε νεκρόν παιδίον δια της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού Χριστού· καθ’ όσον δε ηύξανεν ο Άγιος κατά την ηλικίαν του σώματος, συνηύξανε και κατά την πνευματικήν ηλικίαν της αρετής, πολλά θαύματα ποιήσας ο μακάριος άχρι γήρατος. Βλέπων δε τους ειδωλολάτρας Έλληνας προσκυνούντας δένδρον πτελέας, το οποίον ήτο τετρυπημένον και κοίλον από την πολυκαιρίαν, ζήλω θείω κινηθείς ο αοίδιμος, ήλθε και έκοψεν αυτό. Συλληφθείς όθεν προσήχθη εις τον ηγεμόνα Καστρίνσιον ονόματι και εις τους άρχοντας της πόλεως, αφού δε εδάρη ανηλεώς εξερρίζωσαν τους οδόντας του. Μετά ταύτα δέσαντες αυτόν με σχοινία τον έσυραν έξω της πόλεως, και τον επλήγωσαν με οξείς καλάμους. Ύστερον έρριψαν αυτόν εις την φυλακήν και εκεί παρέδωκε την αγίαν αυτού ψυχήν εις χείρας Θεού. Λέγεται δε ότι εις την μνήμην του Αγίου τούτου γίνεται το εξής θαυμάσιον· ο τάφος του Αγίου είναι υποκάτω εις την γην, και εντός αυτού ευρίσκεται το τίμιον λείψανον· όταν δε εκεί συναχθώσιν οι Χριστιανοί την ημέραν της εορτής του και αρχίσωσι την ψαλμωδίαν, αναβρύει τότε κάτωθεν του τάφου χώμα, το οποίον λαμβάνων ο Επίσκοπος εντός αγγείου ιερού διανέμει εις τους Χριστιανούς, και δι’ αυτού ιατρεύονται τα πάθη της ψυχής και του σώματος.

Τη ΙΗ΄ (18η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΠΑΥΛΟΥ, ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΗΣ και ΘΕΗΣ.

Παύλος ο Άγιος Μάρτυς και αι συν αυτώ αθλήσασαι Άγιαι, αυτάδελφοι όντες, κατήγοντο μεν εξ Αιγύπτου, αχθέντες δε εις την πόλιν Διοκαισάρειαν παρεστάθησαν εις τον άρχοντα Φιρμιλιανόν. Ομολογήσαντες δε το όνομα του Χριστού, εκάησαν τους δεξιούς πόδας και ετυφλώθησαν τους δεξιούς οφθαλμούς· και αι μεν Άγιαι Ουαλεντίνα και Θεή κρεμασθείσαι επί ξύλου εξέσθησαν και εθανατώθησαν δια πυρός και σιδήρου, ο δε Άγιος Παύλος, βασανισθείς πρότερον, ηυχήθη μεγαλοφώνως υπέρ των Χριστιανών, των Ιουδαίων, των Σαμαρειτών, και ίνα παύση ο κατά των Χριστιανών διωγμός, ούτως ώστε εκίνησεν όλους τους παρεστώτας εις οίκτον και συμπάθειαν, και τότε απεκεφαλίσθη. Όθεν έλαβον ομού και οι τρεις τους στεφάνους της αθλήσεως.

Τη ΙΗ΄ (18η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ.

Αιμιλιανός ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο από την πόλιν Δορύστολον Μοισίας της εν τη Θράκη, ήτο δε δούλος Έλληνος τινος κατά τους χρόνους Ιουλιανού του παραβάτου και Καπετωλίνου Βικαρίου, εν έτει τξα΄ (361), σεβόμενος μεν και πιστεύων εις τον Χριστόν, αποστρεφόμενος δε τα είδωλα. Εισελθών δε ποτε ο Άγιος εν τω Ναώ των ειδώλων συνέτριψεν όλα τα είδωλα δια σφύρας, την οποίαν εκράτει εις χείρας του· πολλών δε συρομένων εις καταδίκην και δερομένων δια το συμβεβηκός τούτο, άτε αγνώστου μένοντος του αυτουργού, τούτου ένεκα αυθορμήτως παρουσιασθείς απεκάλυψεν αυτός εαυτόν ως τον δράστην της πράξεως. Όθεν συλληφθείς, ήλεγξε την αγνωσίαν του Βικαρίου, ελπίζοντος εις τα μάταια είδωλα· δια τούτο εδάρη ασπλάγχνως με βούνευρα, έπειτα ερρίφθη εις το πυρ, όπου άκαυστος διαμείνας παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε του μαρτυρίου τον αμάραντον στέφανον. Τελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εν τω Ναώ αυτού τω ευρισκομένω εις τόπον καλούμενον Ράβδος.