Τη ΙΗ΄ (18η) Αυγούστου, μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ,

του εν τη Σκήτη της αγίας Άννης, τη ούση εν τω αγιωνύμω Όρει του Άθω, ασκητικώς διαλάμψαντος.                                                                                                                                                     

Σωφρόνιος  ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών, ο υιός του φωτός και της άνω βασιλείας κληρονόμος, κατήγετο εκ της Ηπείρου, γεννηθείς από γονείς ευσεβείς, κατά τον δέκατον όγδοον αιώνα. Εκ νεότητος διεκρίνετο επί σεμνότητι βίου και ευκοσμία ηθών και φόβω Θεού, αποφεύγων όση δύναμις τα βλάπτοντα το της ψυχής ευγενές και εγκολπούμενος τα αγνά και θεοφιλή. Ελθών εις ηλικίαν γάμου, συνέζευξαν αυτόν οι γονείς αυτού μετά σεμνής γυναικός και μη βουλόμενον, αλλ’ ούτος τα άνω φρονών και ζητών, παραπλήσιος ων του Αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού, καθ’ ην ώραν εισήλθεν εις τον θάλαμον προς κατάκλισιν μετά της νύμφης, προσποιηθείς ανάγκην τινά, εξήλθεν ως άλλη δαβιτική διψώσα έλαφος εις τον αγιώνυμον Άθω, αγαπήσας την μοναχικήν και ισάγγελον ζωήν. Περιελθών τους εν αυτώ πνευματικούς και ανθηρούς λειμώνας ως άλλη μέλισσα, ήλθεν εν τέλει εις την μεγαλώνυμον Σκήτην της Θεοπρομήτορος Αγίας Άννης, ένθα δοκιμασθείς παρά τινι πνευματικώ και διακριτικώ Γέροντι εκάρη μοναχός, άρας τον ελαφρόν του Κυρίου ζυγόν.

Κατοικήσας ενταύθα εν μικρά και πενιχρά καλύβη, επεδόθη εν όλη τη καρδία εις τους ασκητικούς αγώνας της κατά Χριστόν πολιτείας, την αγρυπνίαν, την νηστείαν, τα δάκρυα, την περιεκτικήν όλων εγκράτειαν, και προ πάντων εις την νήψιν του νοός και την αδιάλειπτον προσευχήν, εν τελεία ησυχία, δια πεντήκοντα όλων ετών· και ούτως ενέκρωσε την σάρκα συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις και εκάθηρεν εαυτόν πάσης προσύλου εννοίας και σχέσεως, και ελάμπρυνε τον νουν και την καρδίαν δια της πρακτικής θεωρίας και του εντεύθεν ανυποστάτου της χάριτος φωτισμού, γενόμενος σκεύος της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος. Ψήφω δε θεία χειροτονηθείς Ιερεύς, ιερούργει εν ταπεινώσει καρδίας τω Θεώ, ελλαμπόμενος υπό των μυστικών ελλάμψεων και θεοειδής ορώμενος. Εις τοσούτον απαθείας έφθασεν ύψος, ώστε εφαίνετο ως άλλος σαρκοφόρος άγγελος, πραότατος, απλούς το ήθος, ευθύς τον τρόπον, ακέραιος τον νουν, πλήρης αγάπης και συνέσεως, πληροφορών την καρδίαν ενός εκάστου και εκ μόνης της όψεως. Ο βίος αυτού ο ενάρετος και αγγελικός, και η πνευματική τελειότης και χάρις ήτο υπόδειγμα προς αρετήν όχι μόνον εις τους εν τη Σκήτη της Αγίας Άννης οικούντας αδελφούς, αλλά και εις πάντας τους εν τω Αγίω Όρει αγωνιζομένους πατέρας. Αγωνισάμενος τοιουτοτρόπως τον καλόν της αρετής αγώνα, και ευαρεστήσας Κυρίω ο ιερός και θεοφόρος Σωφρόνιος, εκοιμήθη οσίως, και απέλαβε παρά Χριστού του καμάτου αυτού τον μισθόν. Το δε τίμιον αυτού και σεπτόν λείψανον κρυβέν, θεία πάντως νεύσει, έμεινεν αγνοούμενον μέχρι σήμερον. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.