Φερφούθη η Αγία Μάρτυς του Χριστού και η Αυταδέλφη αυτής, καθώς και η
ταύτης Παιδίσκη (δούλη) ήκμασαν κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου,
βασιλέως Ρωμαίων, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τστ΄ - τλζ΄ (306 – 337) και
Σαβωρίου βασιλέως των Περσών (325 – 379) Περσίδες ούσαι το γένος και αδελφαί αι
δύο πρώται του Αγίου Ιερομάρτυρος Συμεών του μαρτυρήσαντος εν Περσία, μετά
χιλίων εκατόν πεντήκοντα άλλων Χριστιανών.
Πασχούσης δε της γυναικός του βασιλέως υπό τινος ασθενείας, διέβαλον τινές τας Αγίας ταύτας, ότι είναι μάγισσαι και κατασκευάζουσι θανατηφόρα δηλητήρια. Συλληφθείσαι τότε αι Άγιαι ωδηγήθησαν εις τον αρχιμάγον της Περσίας, ονόματι Μαπτάν, προς τον οποίον και απελογήθησαν, ειπούσαι ότι είναι αθώαι από της τοιαύτης συκοφαντίας, ωμολόγησαν όμως συγχρόνως, ότι είναι Χριστιαναί και ότι, ως εκ τούτου δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς από τους νόμους του Χριστού να διαπράττωσι τοιαύτα μαγικά και παράνομα έργα. Επειδή δε τότε έγινε διπλή η κατ’ αυτών κατηγορία, όχι δηλαδή μόνον ότι είναι μάγισσαι (πράγμα το οποίον απηγορεύετο εις τους Χριστιανούς και από τους Πέρσας), αλλ’ ότι είναι και Χριστιαναί, δια τούτο κατεδικάσθησαν να θανατωθώσιν. Εξηπλώθησαν λοιπόν κατά γης και εδέθησαν αι μακάριαι εις ξυλίνους πασσάλους. Έπειτα επριονίσθησαν εις το μέσον από του λαιμού μέχρι των ποδών, αφ’ ου δε διηρέθησαν κατ’ αυτόν τον τρόπον τα σώματά των, τα τούτων τεμάχια εκαρφώθησαν επί ξύλων. Τότε διελθούσα δια μέσου αυτών η βασίλισσα ιατρεύθη από το πάθος της. Έπραξε δε τούτο η βασίλισσα, διότι ούτως είπον εις αυτήν οι τας Αγίας διαβαλόντες· ότι δηλαδή κατ’ άλλον τρόπον δεν είναι δυνατόν να θεραπευθή, παρά μόνον εάν διέλθη δια μέσου των τεμαχισμένων σωμάτων των Αγίων. Τούτων ούτως γενομένων έλαβον αι μακάριαι του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Πασχούσης δε της γυναικός του βασιλέως υπό τινος ασθενείας, διέβαλον τινές τας Αγίας ταύτας, ότι είναι μάγισσαι και κατασκευάζουσι θανατηφόρα δηλητήρια. Συλληφθείσαι τότε αι Άγιαι ωδηγήθησαν εις τον αρχιμάγον της Περσίας, ονόματι Μαπτάν, προς τον οποίον και απελογήθησαν, ειπούσαι ότι είναι αθώαι από της τοιαύτης συκοφαντίας, ωμολόγησαν όμως συγχρόνως, ότι είναι Χριστιαναί και ότι, ως εκ τούτου δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς από τους νόμους του Χριστού να διαπράττωσι τοιαύτα μαγικά και παράνομα έργα. Επειδή δε τότε έγινε διπλή η κατ’ αυτών κατηγορία, όχι δηλαδή μόνον ότι είναι μάγισσαι (πράγμα το οποίον απηγορεύετο εις τους Χριστιανούς και από τους Πέρσας), αλλ’ ότι είναι και Χριστιαναί, δια τούτο κατεδικάσθησαν να θανατωθώσιν. Εξηπλώθησαν λοιπόν κατά γης και εδέθησαν αι μακάριαι εις ξυλίνους πασσάλους. Έπειτα επριονίσθησαν εις το μέσον από του λαιμού μέχρι των ποδών, αφ’ ου δε διηρέθησαν κατ’ αυτόν τον τρόπον τα σώματά των, τα τούτων τεμάχια εκαρφώθησαν επί ξύλων. Τότε διελθούσα δια μέσου αυτών η βασίλισσα ιατρεύθη από το πάθος της. Έπραξε δε τούτο η βασίλισσα, διότι ούτως είπον εις αυτήν οι τας Αγίας διαβαλόντες· ότι δηλαδή κατ’ άλλον τρόπον δεν είναι δυνατόν να θεραπευθή, παρά μόνον εάν διέλθη δια μέσου των τεμαχισμένων σωμάτων των Αγίων. Τούτων ούτως γενομένων έλαβον αι μακάριαι του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου