Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΑΒΒΑ του Στρατηλάτου Γότθου.

Σάββας ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού του κατά τα έτη σο΄- σοε΄ (379 – 275) βασιλεύσαντος. Ούτος κατήγετο εκ της Γοτθίας, είχε δε το αξίωμα του Στρατηλάτου εν Ρώμη. Πιστός δε ων Χριστιανός επεμελείτο τους Αγίους Μάρτυρας του Χριστού, τους ευρισκομένους εις τας φυλακάς, αγωνιζόμενος συγχρόνως δια την άσκησιν της αρετής και την εν γένει καθαρότητα του βίου, ων ένεκα έλαβε παρά Θεού την χάριν να εκδιώκη τα πονηρά πνεύματα μακράν των ανθρώπων.
Διαβληθείς λοιπόν προς τον βασιλέα, ότι είναι Χριστιανός, ωδηγήθη έμπροσθεν αυτού και ρίψας την ζώνην, ωμολόγησε τον Χριστόν. Όθεν εκρέμασαν αυτόν και έκαυσαν με τας λαμπάδας, κατόπιν δε έθηκαν αυτόν εντός λέβητος πλήρους πίσσης βεβρασμένης. Φυλαχθείς δε παραδόξως αβλαβής υπό της Χάριτος του Θεού, μετέστρεψεν εις την ευσέβειαν εβδομήκοντα ειδωλολάτρας, οι οποίοι, αποκεφαλισθέντες δια τον Χριστόν, έλαβον τους στεφάνους της αθλήσεως. Μετά ταύτα ωδηγήθη και πάλιν ο Άγιος προ του βασιλέως δια δευτέραν εξέτασιν και επειδή ανδρείως ωμολόγησε τον Χριστόν, ο οποίος εφάνη πρότερον εις αυτόν εις την φυλακήν και τον ενεδυνάμωσε, τούτου ένεκα ερρίφθη εντός του ποταμού και ούτως έλαβεν ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον αμάραντον στέφανον. Προς δε την ακμήν της ηλικίας του Αγίου τούτου έλαμπεν εις το πρόσωπόν του θαυμασία λευκότης· σεμνόν ερύθημα εις τας παρειάς του· αι τρίχες της κεφαλής και των γενείων του ήσαν χρυσοειδείς και διαλάμπουσαι· αι δε των οφθαλμών του κόραι έβλεπον με αυστηρόν και ατρόμητον βλέμμα, το οποίον φανερώνει τον χαρακτήρα του ανδρείου και μεγαλοψύχου στρατιώτου.