Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΒΑΔΙΜΟΥ του Αρχιμανδρίτου και των Επτά μαθητών αυτού.

Βάδιμος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους Σαβωρίου Β΄ μέν του βασιλέως των Περσών του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τκε΄- τοθ΄ (325 – 379), Κωνσταντίνου δε του μεγάλου βασιλέως των Ρωμαίων του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τστ΄- τλζ΄ (306 – 337) έχων πατρίδα την Βηθλαπάτην, καταγωγής δε τυγχάνων περιφανούς και ενδόξου. Καταφρονήσας λοιπόν την λαμπρότητα του γένους του και τον πολύν πλούτον, έγινε Μοναχός και Αρχιμανδρίτης Μοναστηρίου.
Δια την εις Χριστόν όμως ομολογίαν συλληφθείς υπό των εν Περσία πυρσολατρών, μετά επτά μαθητών αυτού, εφυλακίσθη επί τέσσαρας μήνας. Κατόπιν εξαγαγόντες οι Πέρσαι τον Άγιον εκ της φυλακής παρέδωκαν αυτόν, ίνα τον αποκεφαλίση, εις τινα δήμιον Νιρσάν ονομαζόμενον, ο οποίος πρότερον μεν ήτο Χριστιανός, αλλά δια τον φόβον των βασάνων ηρνήθη τον Χριστόν. Τούτον ιδών ο Άγιος Βάδιμος τον εταλάνισε και τον ελεεινολόγησε δια την άρνησίν του. Τότε ο αρνησίχριστος εκείνος δήμιος κατέφερε με τρέμουσαν χείρα τετράκις το ξίφος κατά του Αγίου και ούτω εθανάτωσε τον Άγιον με φρικτόν πόνον και τρομερόν Μαρτύριον. Ούτος δε ο μακάριος παρέδωσε το πνεύμα του εις τον Θεόν. Κατόπιν δε και αυτός ο δήμιος δια ξίφους εθανατώθη, αφ’ ου πρότερον ετιμωρήθη με πολλά δεινά παρά Θεού, διότι μέχρι τέλους έμεινεν εις την άρνησιν. Αποκεφαλίσθησαν δε μετά του Αγίου Βαδίμου και οι επτά ως άνω μαθηταί του και ούτως έλαβον άπαντες τους στεφάνους του Μαρτυρίου.