Αργυρή η πάγχρυσος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της Προύσης, εις την
οποίαν και εγεννήθη εξ ευσεβών γονέων. Ήτο δε ωραία την όψιν και φοβουμένη τον
Θεόν. Αύτη λοιπόν η μακαρία ενυμφεύθη· νεόνυμφος δε έτι ούσα, ηγαπήθη από
Τούρκον τινά γείτονά της, όστις ζητών να την φέρη εις την κακήν γνώμην του και
μη δυνηθείς, εψευδομαρτύρησεν κατ’ αυτής εις τον κριτήν της Προύσης, ότι είπε
να γίνη Τούρκισσα. Τότε ο κριτής εφυλάκισεν ευθύς την Αγίαν.
Ο δε σύζυγός της εθεώρησε καλλίτερον να μεταφέρη την δίκην εις την Κωνσταντινούπολιν. Ήλθε λοιπόν εκεί και ο εχθρός της Αγίας και εψευδομαρτύρει κατ’ αυτής ισχυριζόμενος έμπροσθεν του κριτού την ιδίαν κατά της Μάρτυρος κατηγορίαν. Η δε Μάρτυς απεκρίθη, ότι δεν γνωρίζει να είπε ποτέ τοιούτον λόγον αρνουμένη την Πίστιν της και ότι είναι Χριστιανή και Χριστιανή θέλει να αποθάνη. Όθεν, δια προσταγής του κριτού, αφού έδειραν την Αγίαν, την έκλεισαν εις την φυλακήν. Έπειτα την ωδήγησαν εις δευτέραν εξέτασιν και πάλιν την έδερον και την ετιμώρουν και ύστερον πάλιν την έκλειον εις την φυλακήν. Τούτο δε εγίνετο κατά συνέχειαν, ω της γενναιότητός της! Επί δέκα επτά ολοκλήρους χρόνους. Αλλά και εντός της φυλακής ευρισκομένη η Αγία πάντοτε ηνωχλείτο και υβρίζετο από τας γυναίκας των Τούρκων, αίτινες ήσαν φυλακισμέναι μετ’ αυτής δια τας κακάς πράξεις των. Παρεκίνει δε ταύτας ο διάβολος να ενοχλούν την Αγίαν, δια περισσοτέραν της θλίψιν και βάσανον. Πάντα δε ταύτα υπέμεινεν η αοίδιμος με μεγάλην γενναιοψυχίαν, δια την αγάπην και τον πόθον τον οποίον είχε προς τον Νυμφίον της Χριστόν. Μήπως όμως ήσαν μόνον ταύτα; Ακόμη και αυτή η ιδία κατετυράννει αφ’ εαυτής το σώμα της με νηστείαν και με κάθε άλλην ταλαιπωρίαν και κακοπάθειαν, ως εμαρτύρησαν πολλαί Χριστιαναί γυναίκες, αι οποίαι ήσαν εις την αυτήν μετά της Αγίας φυλακήν. Τόσην δε χαράν και ευχαρίστησιν ησθάνετο η καρδία της μακαρίας Αργυρής, διότι εφυλακίζετο δια τον Χριστόν και τόσον μεγάλην ανάπαυσιν ενόμιζε την ταλαιπωρίαν, ώστε όταν της εμήνυσεν ο ευλαβέστατος Χριστιανός Μανώλης ο Κιουρτζίμπασης να την ελευθερώση, εκείνη δεν εδέχθη, δεχομένη την φυλακήν ως βασιλικόν ανάκτορον. Έως ότου, φυλακισμένη και δέσμιος δια τον Χριστόν, ετελείωσε την ζωήν της και έλαβε του Μαρτυρίου τον αμάραντον στέφανον. Παραλαβόντες τότε οι Χριστιανοί το άγιον αυτής Λείψανον ενεταφίασαν αυτό εις τόπον καλούμενον Χάσκιοϊ, μετά δε τρεις χρόνους ετέλεσαν ανακομιδήν και, ω του θαύματος! Το άγιον αυτής Λείψανον ευρέθη σώον και ακέραιον, άρρητον ευωδίαν εκπέμπον. Λαβόντες τότε τούτο μετά μεγάλης ευλαβείας οι Ιερείς και οι Χριστιανοί απέθεσαν εντός της εκεί Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής με την άδειαν του τότε Παναγιωτάτου Πατριάρχου Παϊσίου. Μέχρι δε της σήμερον υπάρχει εκεί το άγιον τούτο Λείψανον και προσκυνείται παρά Πατριαρχών, Αρχιερέων, προυχόντων και πάντων των Ορθοδόξων Χριστιανών, εις δόξαν Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν
Ο δε σύζυγός της εθεώρησε καλλίτερον να μεταφέρη την δίκην εις την Κωνσταντινούπολιν. Ήλθε λοιπόν εκεί και ο εχθρός της Αγίας και εψευδομαρτύρει κατ’ αυτής ισχυριζόμενος έμπροσθεν του κριτού την ιδίαν κατά της Μάρτυρος κατηγορίαν. Η δε Μάρτυς απεκρίθη, ότι δεν γνωρίζει να είπε ποτέ τοιούτον λόγον αρνουμένη την Πίστιν της και ότι είναι Χριστιανή και Χριστιανή θέλει να αποθάνη. Όθεν, δια προσταγής του κριτού, αφού έδειραν την Αγίαν, την έκλεισαν εις την φυλακήν. Έπειτα την ωδήγησαν εις δευτέραν εξέτασιν και πάλιν την έδερον και την ετιμώρουν και ύστερον πάλιν την έκλειον εις την φυλακήν. Τούτο δε εγίνετο κατά συνέχειαν, ω της γενναιότητός της! Επί δέκα επτά ολοκλήρους χρόνους. Αλλά και εντός της φυλακής ευρισκομένη η Αγία πάντοτε ηνωχλείτο και υβρίζετο από τας γυναίκας των Τούρκων, αίτινες ήσαν φυλακισμέναι μετ’ αυτής δια τας κακάς πράξεις των. Παρεκίνει δε ταύτας ο διάβολος να ενοχλούν την Αγίαν, δια περισσοτέραν της θλίψιν και βάσανον. Πάντα δε ταύτα υπέμεινεν η αοίδιμος με μεγάλην γενναιοψυχίαν, δια την αγάπην και τον πόθον τον οποίον είχε προς τον Νυμφίον της Χριστόν. Μήπως όμως ήσαν μόνον ταύτα; Ακόμη και αυτή η ιδία κατετυράννει αφ’ εαυτής το σώμα της με νηστείαν και με κάθε άλλην ταλαιπωρίαν και κακοπάθειαν, ως εμαρτύρησαν πολλαί Χριστιαναί γυναίκες, αι οποίαι ήσαν εις την αυτήν μετά της Αγίας φυλακήν. Τόσην δε χαράν και ευχαρίστησιν ησθάνετο η καρδία της μακαρίας Αργυρής, διότι εφυλακίζετο δια τον Χριστόν και τόσον μεγάλην ανάπαυσιν ενόμιζε την ταλαιπωρίαν, ώστε όταν της εμήνυσεν ο ευλαβέστατος Χριστιανός Μανώλης ο Κιουρτζίμπασης να την ελευθερώση, εκείνη δεν εδέχθη, δεχομένη την φυλακήν ως βασιλικόν ανάκτορον. Έως ότου, φυλακισμένη και δέσμιος δια τον Χριστόν, ετελείωσε την ζωήν της και έλαβε του Μαρτυρίου τον αμάραντον στέφανον. Παραλαβόντες τότε οι Χριστιανοί το άγιον αυτής Λείψανον ενεταφίασαν αυτό εις τόπον καλούμενον Χάσκιοϊ, μετά δε τρεις χρόνους ετέλεσαν ανακομιδήν και, ω του θαύματος! Το άγιον αυτής Λείψανον ευρέθη σώον και ακέραιον, άρρητον ευωδίαν εκπέμπον. Λαβόντες τότε τούτο μετά μεγάλης ευλαβείας οι Ιερείς και οι Χριστιανοί απέθεσαν εντός της εκεί Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής με την άδειαν του τότε Παναγιωτάτου Πατριάρχου Παϊσίου. Μέχρι δε της σήμερον υπάρχει εκεί το άγιον τούτο Λείψανον και προσκυνείται παρά Πατριαρχών, Αρχιερέων, προυχόντων και πάντων των Ορθοδόξων Χριστιανών, εις δόξαν Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου