Θεσπέσιος ο Μάρτυς έζησεν επί του βασιλέως Αλεξάνδρου Σεβήρου, εν έτει σκβ΄ (222), καταγόμενος εκ Καππαδοκίας· δια δε την εις Χριστόν ομολογίαν συλληφθείς υπό του Σιμπλικίου, του άρχοντος της Καππαδοκίας, προσήχθη εις τον ναόν των ειδώλων ίνα θυσιάση εις αυτά· και επειδή δεν επείσθη, αλλά μάλλον ενέπαιζε τα είδωλα, εκρέμασαν αυτόν και εξέσχισαν τας σάρκας του. Έπειτα έβαλον αυτόν εντός πεπυρωμένου κλιβάνου, και εκεί επίσης εφυλάχθη αβλαβής χάριτι του Χριστού· ύστερον εφέρθη πάλιν εις τον ναόν των ειδώλων, όπου προσέφερον θυσίας οι Έλληνες και πλησιάσας εις τον βωμόν εκρήμνισεν αυτόν. Όθεν παρευθύς τον έβαλον εντός πεπυρωμένου λέβητος, ο οποίος ήτο πλήρης ελαίου, πίσσης και λίπους και αφ’ ου έμεινεν εντός αυτού δύο ημέρας εξήλθεν αβλαβής, χωρίς να έχη εγκαύματα εις ουδέν μέρος του σώματός του· όθεν δια του θαύματος τούτου πολλούς Έλληνας είλκυσεν εις την πίστιν του Χριστού. Τελευταίον δε εξέβαλον αυτόν έξω της πόλεως και τον απεκεφάλισαν, και ούτως ανέβη η μακαρία ψυχή του στεφανηφόρος εις τα ουράνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου