«Ἁγία καὶ Μεγάλη» μόνον μία Σύνοδος σύμφωνος μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρας

Τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου 

ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ τῶν Προκαθημένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ποὺ συνῆλθε στὸ Φανάρι καὶ ὁλοκληρώθηκε τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποφασίστηκε ἡ λεγόμενη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» νὰ συγκληθεῖ στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 2016. Ἀσχέτως τοῦ ἐὰν μέχρι τότε θὰ προκύψουν ἐμπόδια ποὺ θὰ ὁδηγήσουν σὲ ἀναβολὴ τῆς σύγκλησης, εἶναι σαφὲς ὅτι τὸ Φανάρι ἐπιδιώκει μὲ κάθε τρόπο ἡ Σύνοδος αὐτὴ νὰ συγκληθεῖ ἄμεσα καὶ σίγουρα ἐπὶ ἡμερῶν Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Εἶναι μάλιστα ἐμφανὴς ἡ προσπάθεια νὰ δοθεῖ στὴ Σύνοδο αὐτὴ πολὺ μεγάλη βαρύτητα καὶ ἱστορικὴ σημασία μολονότι ἔχει πλέον ἐγκαταλειφθεῖ ὁ ἀρχικός της χαρακτηρισμὸς ὡς Ὀγδόης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Γιὰ τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου αὐτῆς ὑπάρχουν πολλὰ ἐρωτήματα ὅπως, γιατί δὲν γνωστοποιοῦνται στὸν εὐρύτερο θεολογικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ κόσμο τὰ θέματα ποὺ πρόκειται νὰ συζητηθοῦν καὶ ἡ μέχρι σήμερα προετοιμασία τους. Οἱ Ἱεράρχες τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν θὰ ἀποφασίσουν δηλαδὴ γιὰ τὸν πιστὸ κλῆρο καὶ λαὸ χωρὶς αὐτόν;

Μεῖζον θέμα εἶναι τὸ ποιοὶ Ἱεράρχες θὰ συμμετέχουν στὴν λήψη τῶν ἀποφάσεων αὐτῆς τῆς «Μεγάλης Συνόδου». Οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι δὲν συγκλήθηκαν οὔτε ὡς «Οἰκουμενικὲς» οὔτε ὡς «Μεγάλες» ἀλλὰ ἀναγνωρίστηκαν ἐκ τῶν ὑστέρων ὡς «Οἰκουμενικὲς» λόγῳ τῆς ἐγκυρότητας τῶν ἀποφάσεών τους. Οἱ ἅγιοι Πατέρες ποὺ συμμετεῖχαν σὲ αὐτὲς ἦταν πραγματικὰ θεοφόροι, σκεύη ἐκλογῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γιὰ τοῦτο ἔλαβαν ἀποφάσεις ἁγιοπνευματικές. Ὁποιαδήποτε σύγκριση τῶν μεγάλων Πατέρων ποὺ συμμετεῖχαν στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους μὲ κάποιους ἀπὸ τοὺς Ἱεράρχες ποὺ ἐκπροσωποῦν σήμερα τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίας στὶς συνάξεις Προκαθημένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν δημιουργεῖ εὔλογη ἀνησυχία στοὺς παρακολουθοῦντες μὲ ἀγωνία τὶς ἐξελίξεις. Ἱεράρχες ποὺ διακρίνονται γιὰ τὴν πιστότητά τους στὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ γιὰ τοὺς ἀντιοικουμενιστικούς τους ἀγῶνες ἀποκλείονται μεθοδικὰ ἀπὸ τέτοιες πανορθόδοξες συναντήσεις, γιὰ νὰ μὴ προκαλέσουν τριγμοὺς στὰ φαναριώτικα –καὶ ὄχι μόνοσχέδια προώθησης τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ μίας ἐκκοσμικευμένης «ὀρθοδοξίας».

Τὸ κῦρος τῆς λεγόμενης «Μεγάλης καὶ Ἁγίας Συνόδου τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» ὅποτε καὶ ἐὰν συγκληθεῖ, δὲν θὰ κριθεῖ οὔτε ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν Ἱεραρχῶν, ποὺ θὰ συμμετέχουν σὲ αὐτὴν οὔτε ἀπὸ τὴν πλειονότητα τῶν ψήφων μὲ τὶς ὁποῖες θὰ ληφθοῦν οἱ σχετικὲς ἀποφάσεις. Τὸ κῦρος της θὰ κριθεῖ ἀπὸ τὴ συμφωνία τῶν ἀποφάσεών της μὲ τὴν παραδοθεῖσα ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες Πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας. «Μεταπατερικὲς» ἀναθεωρήσεις τῆς Πίστης, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῆς πνευματικῆς ζωῆς δὲν μποροῦν νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς ἀκόμη κι ἂν κάποιοι ἐπιχειρήσουν νὰ τὶς περιβάλλουν μὲ τὸ «κῦρος» μίας «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου».

Ορθόδοξος Τύπος, α.φ. 2016, 28 Μαρτίου 2014