Ο Οικουμενισμός έχει διαβρώσει πολλούς μεγαλόσχημους κληρικούς. Πιστεύουν ότι επικοινωνώντας με τους Παπικούς και ποικίλους Προταστάντες θα πετύχουν την ένωση των εκκλησιών, χωρίς ν΄ αρθούν τα δογματικά εμπόδια. «Δεν πειράζει, λένε, ας θέσουμε τα δόγματα στο αρχείο και ας αναπτύξουμε κοινωνικές και φιλικές σχέσεις για τη «σωτηρία» του Χριστιανισμού». Πέντως, για να είμαστε ειλικρινείς, τον Οικουμενισμό τον υπηρετούν πιστά τόσο ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, όσο και οι λοιποί Έλληνες Πατριάρχες Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας. Επίσης, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας πρωτοστατεί (είναι και πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών). Δεν υστερεί δε σε τίποτα και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο οποίος επιθυμεί ν΄ ασπασθεί τον Πάπα επισκεπτόμενος εντός του έτους το Βατικανό. Για την τακτική των Οικουμενιστών ο π. Θεόδωρος Ζήσης λέει: «Οι οικουμενισταί παρουσιάζουν τώρα ως «ακρίβεια» την ιδικήν τους στάση και τιμωρούν όσους υποδεικνύουν ότι πρόκειται περί παρεκκλίσεως. Ποτέ κανείς από αυτούς δεν βγήκε να πει και να γράψει ότι έχουν δίκαιο οι παραδοσιακοί και εμείς αυτό πιστεύουμε, αυτά διδάσκουν οι Άγιοι, αλλά οικονομούμε προς καιρόν τα πράγματα, μήπως και προσελκύσουμε τους πλανωμένους και αιρετικούς Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες στην Ορθόδοξη πίστη. Η έννοια της αιρέσεως και της πλάνης έχει καταργηθή· όλοι ανήκουν στην Εκκλησία· κανείς δεν είναι εκτός Εκκλησίας. Γι΄ αυτό και η στάση τους αυτή δεν είναι «προς καιρόν», για να κερδηθούν οι ασθενείς, αλλά μακροχρόνια, γιατί δεν τους αντιμετωπίζουν ως ασθενείς· αντίθετα ως ασθενείς, γραφικούς, ακραίους, φανατικούς, φονταμενταλιστάς, αντιμετωπίζουν όσους υποστηρίζουν την ακρίβεια εις τα της πίστεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου