ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΗΤΗΡ ΕΛΛΗΝΩΝ

Δεν υπήρχον τότε πυρηνικά όπλα. Δεν είχον ακόμη εφευρεθή ούτε οι διηπειρωτικοί, οι μέσου ή βραχέος βεληνεκούς πύλαυλοι. Εν τούτοις, η εμμανής ανθρωποκτονία, «αξιοποιούσα» τον χάλυβα και την πυρίτιδα εις το έπακρον, είχε κατασκευάσει αεροπλάνα, άρματα μάχης, πυροβόλα, πλοία, υποβρύχια και άλλα. Ο Άξων τα είχεν εν αφθονία και τα παρέτασσε προκλητικώς. Η πολυπλόκαμος κατασκοπεία του απηρίθμει και κατέτασσε και των Ελλήνων την ένοπλον ισχύν. Την εύρισκε τόσον πενιχράν, ώστε σχεδόν δεν κατεδέχετο να την καταγράψη εις πίνακας. Διέφευγεν, ωστόσον, της διεισδυτικής προσοχής των κατασκόπων ότι οι Έλληνες διέθετον, καλώς κεκρυμμένον, εν υπερόπλον ακαταμάχητον, το οποίον επέπρωτο να κλίνη την πλάστιγγα του Πολέμου. Όπλον εξαιρετικώς πρωτότυπον, μη σχετιζόμενον προς τον χάλυβα, τον σίδηρον, το πυρ ή την πυρίτιδα.                                                                

Ήτο η Υπέρμαχος Στρατηγός του Γένους. Η «ετοίμη αντίληψις» των Ελλήνων, η πανταχού παρούσα, η διατρέχουσα ανά τους αιώνας τους προμαχώνας, τας πολεμίστρας και τα ταμπούρια των εθνικών αγώνων. Η υπερφυώς «αποτειχίζουσα» πάντα εχθρόν και πολέμιον. Ήτο η Παναγία των Ελλήνων. Εντυπωσιακώς πολυώνυμος, όπως και η πολυειδής χάρις Της. Ευρέθη και εκεί… Εις την Πίνδον και πέραν… Προμαχούσα και προελαύνουσα. Αγνή μορφή, θυελλώδης και σκέπουσα! Όσοι – και ήσαν πολλοί – διέθετον πίστιν «ως κόκκον συνάπεως», Την έβλεπον εις τα πολεμικά μέτωπα. Διεγράφετο το σχήμα και η μορφή Της, με «φόντο» την απέραντον λευκότητα των χιόνων, την οποίαν εστιγμάτιζε μόνον το ύστατον αίμα των πιπτόντων!  Δεν ήτο λόγος κενός, αλλά καθολική, σχεδόν λαϊκή πεποίθησις, η ευχή "Και η Παναγιά μαζί σας"....                                                                                            
Και ήτο, όντως, μαζί με τους Έλληνες μαχητάς. Εκτός του ότι, προτιμωμένη ευλαβώς παρ΄ αυτών, τους επροτίμα κραταιώς και η Ιδία, εις άμεσον ανταπόδοσιν, είχε και «προσωπικούς» λογαριασμούς με τον αλαζόνα εχθρόν. Νωπή ακόμη ήτο η θρασεία ύβρις του βυθίου δράκοντος του Φασισμού, ο οποίος εις την Τήνον ηθέλησε δειλώς να διαταράξη την θείαν πανήγυρίν Της…  Ούτω παρέμεινεν εις την Πολεμικήν Ιστορίαν ως άλυτον μυστήριον το πώς αι νωπαί και πάνοπλοι μεραρχίαι του εχθρού εθραύοντο και διαλύοντο η μία μετά την άλλην, πως εις ουδέν ίσχυσαν οι συνεχώς αντικαθιστάμενοι αρχιστράτηγοι, πως η κυρίαρχος των αιθέρων αεροπορία τίποτε το σημαντικόν δεν επετύγχανε, πως η μεγάλη ναυτική δύναμις των αντιπάλων δεν εύρε τρόπον αποτελεσματικής παρεμβάσεως… Μυστήριον!                                      

Την άνοιξιν του 1941, η γραμμή του μετώπου εις τον βορειοδυτικόν τομέα, ευρίσκετο παρά το χωρίον Κούτσι, το όρος Μεσημέρι, τον λόφον Σκουταρά και το χωρίον Βουνό, άπαντα κείμενα εις το συγκρότημα Χειμάρρας. Αλβανοί, μουσουλμάνοι ήταν οι κάτοικοι του Κούτσι. Μερικοί εξ αυτών, οι οποίοι είχον ακολουθήσει τας ιταλικάς μονάδας μέχρι Κονίτσης, είχον τώρα δεινώς μεταμεληθή. Αντιπροσωπεία του χωρίου αυτού επεσκέφθη τον σταθμόν διοικήσεως του ελληνικού τάγματος που ήδρευεν εκεί. Είπον ότι θα εφούρνιζον ψωμιά δια τους στρατιώτας και θα προσέφερον γαλακτοκομικά προϊόντα. Αλλ΄ εζήτησαν μίαν χάριν. Ήθελον μίαν εικόνα της Παναγίας! Η χωλαίνουσα επιμελητεία δεν είχε προνοήσει δια το παράδοξον αυτό ενδεχόμενον, αλλ΄ ο ταγματάρχης εύρε την λύσιν. Εκάλεσε στρατευμένον ζωγράφον, γνωστότατον μετέπειτα, και του ανέθεσε το έργον. Είχεν εις το γυλιόν του ολίγα πινέλα και χρώματα, προοριζόμενα δια πολεμικάς απεικονίσεις. Δεν διέθετεν, όμως, «καμβάδες». Την έλλειψιν εθεράπευσαν πάραυτα οι Κουτσαίοι μουσουλμάνοι, προσενεγκόντες το καπάκι κιβωτίου αλιπάστων ιχθύων, που είχον καταναλωθή υπό του Στρατού. Εκεί εζωγραφήθη μία ωραία Παναγία, διαστάσεων 60Χ40 εκατοστών. Την επήραν οι χωρικοί και έφυγαν, δια να προστατεύη και εκείνους, μουσουλμάνους όντας! Αυτά εξετυλίχθησαν ολίγον προ της οικτράς «εαρινής επιθέσεως» του Μουσολίνη, εις εν των ακραίων σημείων του μετώπου.         
Επί τη προόψει της εθνικής επετείου, ας ετοιμάσωμεν τας σημαίας, τας κανδήλας, τα μνημόσυνα και τας δοξολογίας μας. Ας περιφρονήσωμεν τους παρ΄ ημίν «νεωτεριστάς», οι οποίοι, μη πιστεύοντες εις τίποτε αληθές και υψηλόν, μάς ωθούν να εορτάζωμεν περίπου ως… αιρετικοί του εθνικού συνόλου και ως περιδεείς πρωτοχριστιανοί! Θα ελέγομεν, μάλιστα, επανερχόμενοι εις το Έπος και την Δέσποινάν μας, ότι κάπου εις την Πίνδον, εντεύθεν των αδίκων συνόρων που εσφαγίασαν την ενιαίαν Ήπειρον, επιβάλλεται να ανεγείρωμεν ένα ακόμη ιερόν ναόν. Θα είναι η Παναγία η Πολεμώσα, ή η Παναγία η Ταχεία Επίθεσις, ή η Παναγία η Αποκρούουσα, ή η Παναγία η Εξορμώσα, ή η Παναγία του «Όχι», ή, τέλος, η Παναγία η Μήτηρ Ελλήνων!...