Τάδε έφη Κοσμάς

Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το φαινόμενο ν’ ανακηρύσσουν μερικοί, κατά τις προτιμήσεις τους, ή τις σκοπιμότητές τους, ή για οποιαδήποτε άλλο λόγο, νέους «αγίους».
Κατ’ αρχήν, οφείλω να διευκρινίσω ότι με τις παρακάτω απόψεις μου, δεν θέλω ούτε κατ’ ελάχιστον να αμφισβητήσω το κύρος, τη αρετή και τους ασκητικούς ή άλλους προσωπικούς αγώνες τέτοιων προσώπων, τουλάχιστον όσους ευτύχησα να γνωρίσω. Πιστεύω, ότι τα πρόσωπα αυτά, μάλλον λυπούνται όταν βλέπουν απ’ τον ουρανό την «αγιοποίησή» τους. Θα εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους πιστεύω αυτό το πράγμα. Είναι δε αυτοί οι εξής:

1. Τους αγίους τους φανερώνει στην Εκκλησία ο Θεός. Δεν τους κάνουν οι άνθρωποι.
Βέβαια, στον Παράδεισο θα πάνε μόνο οι άγιοι. Εύχομαι όλοι οι κεκοιμημένοι να προγεύονται τα αγαθά της βασιλείας των Ουρανών. Όμως, όσους θα βάλει ο Θεός στον Παράδεισο, δεν σημαίνει ότι η εν τω κόσμω ευρισκομένη ακόμη Εκκλησία πρέπει να τους τιμά ως αγίους. Η Εκκλησία τιμά ως αγίους, όσους φανέρωσε ο Θεός ότι θέλει να δοξάζονται απ’ την παρούσα ζωή, για να είναι πρότυπα για τη δική μας σωτηρία. Να είναι «κανόνες πίστεως» και «εικόνες» αρετής!
Τόσο, η Αγία Γραφή, όσο και οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε, πως απαραίτητος όρος της σωτηρίας μας είναι η Ορθόδοξη Πίστη, και τα ενάρετα έργα μας. Χωρίς αυτά τα δύο πράγματα, δεν πρέπει να ελπίζουμε ότι θα σωθούμε. ΄Ομως, ο Θεός δεν δεσμεύεται ο ίδιος από τις εντολές Του αυτές. Μπορεί δηλ. ο Κύριος να σώσει και κάποιον, πέρα απ’ τις προϋποθέσεις Του αυτές. Οι νόμοι του Κυρίου είναι υποχρεωτικοί για μας. Δεν δεσμεύεται όμως ο Θεός από κανένα νόμο Του.
Πως, φανερώνει ο Θεός στην Εκκλησία Του, ποιους σεσωσμένους θέλει να τιμά και δοξάζει ως αγίους; Με «θεία σημεία», τα οποία εκδηλώνονται και εν ζωή, προπαντός όμως κατά το θάνατό τους ( π.χ. το μαρτύριό τους), αλλά και μετά θάνατον.
΄Ετσι, το σκήνωμά τους πολλές φορές τηρείται αδιάφθορο, μυροβλύζει, θαυματουργεί. Το σημείο αυτό πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα, γιατί πολλές φορές ο διάβολος παρουσιάζει ψεύτικα θαύματα («θαυματουργίες») για να πλανήσει τους πιστούς, όπως θα κάνει ο Αντίχριστος με τον ψευδοπροφήτη στις έσχατες μέρες. Θ’ αναφέρω ένα απλό παράδειγμα. Ο διάβολος γνωρίζει π.χ. ότι στη γη είναι θαμμένα οστά νεκρών. Μπορεί, λοιπόν, να εμφανισθεί δήθεν ως «άγιος» στον ύπνο ή όραμα σ’ ορισμένους και να του είπει που είναι θαμμένος. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ορίζουν να γκρεμίζονται ναοί, που έχουν ανεγερθεί σε τέτοιους «αγίους», που τα δήθεν «λείψανά» τους ανακαλύφθηκαν με όνειρα, ή οράματα! Κάτι πρέπει να ήξεραν οι Πατέρες από τις μεθοδείες αυτές του διαβόλου.

2. Βασικό στοιχείο που πρέπει επίσης ιδιαίτερα να προσέχουμε εμείς οι πιστοί, είναι οι άγιοι που τιμάμε να είναι Ορθόδοξοι. Τονίζουμε αυτό, γιατί στις έσχατες μέρες μας θα προβάλλονται ως άγιοι, άτομα, που δεν θα είναι Ορθόδοξοι.
Η φοβερή αίρεση του Οικουμενισμού, που μαστίζει σήμερα τους πιστούς, δεν προσπαθεί να νοθεύσει μόνο τις αλήθειες της πίστης μας, αλλά και το Ορθόδοξο αγιολόγιο της Εκκλησίας. Κι’ αυτό, αν το πετύχει είναι μέγιστο κατόρθωμα του διαβόλου, γιατί οι άγιοι είναι οι απλανείς οδηγοί στη σωτηρία μας. Αν πιστεύουμε, ό,τι πίστευαν και εκείνοι, και αν πράττουμε ό,τι έπρατταν και εκείνοι, τότε θα αποκτήσουμε και εμείς τον Παράδεισο.
Για να μη μακρύνω τον λόγο, θα επισημάνω μόνο τούτο. Πολύ φοβάμαι, ότι σήμερα «αγιοποιούνται» πρόσωπα, τα οποία σπάνια, ή καθόλου δεν είναι Ορθόδοξα, ή στην καλύτερη περίπτωση δεν μιλάνε για την ορθή πίστη, ως απαραίτητο όρο της σωτηρίας των ανθρώπων. Και το ακόμη χειρότερο, για να εξουδετερώσουν την διδασκαλία των αγίων Πατέρων, οι οποίοι εντέλλονται την παύση της «κοινωνίας» των πιστών με τους αιρετικούς επισκόπους, ή με όσους «κοινωνούν» με αιρετικούς επισκόπους, διδάσκουν τ’ αντίθετα!
Αυτό γίνεται όχι μόνο με τα όσα είπαν εν ζωή, ή τα όσα οι βιογράφοι τους βάζουν στο στόμα τους, ότι δήθεν είπαν, αλλά και απ’ το γεγονός, ότι οι ίδιοι είχαν «κοινωνία» με αιρετικούς επισκόπους, ή «κοινωνούσαν» με όσους είχαν «κοινωνία» με αιρετικούς επισκόπους! Στώμεν καλώς!