Tου Αγίου Προφήτου ΙΩΝΑ.

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου Προφήτου ΙΩΝΑ.                                                              

Ιωνάς ο Προφήτης ήτο υιός του Αμαθί, καταγόμενος από Γιέτ Καριαθμαούς και κατοικών πλησίον εις την Άζωτον, ήτις ήτο πόλις των Ελλήνων παραθαλάσσιος· προεφήτευσε δε περί τα έτη ωλη΄- ωι΄ (838 – 810) προ Χριστού. Μήτηρ αυτού ήτο η χήρα εκείνη, προς την οποίαν επέμφθη ο Ηλίας, όταν δια προσευχής του εγένετο πείνα εις την Σαμάρειαν, και εις όλην την επικράτειαν των δέκα φυλών. Όθεν και δια την φιλοξενίαν εκείνην ηυλόγησε τον καμψάκην, ήτοι το αγγείον του εκαίου και την υδρίαν του αλεύρου, ώστε ούτε εκενώθη, ούτε ωλιγόστευσεν εν όσω επεκράτει η πείνα. Ούτος δε ο Ιωνάς είναι ο υιός της προρρηθείσης χήρας, τον οποίον παραδόξως ανέστησεν ο Προφήτης Ηλίας εκ των νεκρών. Αφού δε επέρασεν ο καιρός της πείνης, ηγέρθη και επήγεν εις γην Ιούδα και εκεί προεφήτευσε με την Χάριν του Αγίου Πνεύματος. Προσταχθείς δε από τον Θεόν, δια να υπάγη να κηρύξη εις την Νινευϊ την καταστροφήν, την οποίαν έμελλε να πάθη μετ’ ολίγον, δεν υπήκουσεν. Όθεν φεύγων από προσώπου του Θεού περιέπεσεν εις μεγάλην τρικυμίαν της θαλάσσης και γνωρισθείς υπό των ναυτών, ότι αυτός είναι ο αίτιος της τρικυμίας, ρίπτεται εις την θάλασσαν· ευθύς δε από προσταγής Θεού κατέπιεν αυτόν κήτος μέγα· μετά δε τρεις ημέρας και τρεις νύκτας εξήμεσεν αυτόν το κήτος εις την ξηράν και ούτω προετύπωσε την τριήμερον Ταφήν και Ανάστασιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πορευθείς λοιπόν και άκων εις Νινευϊ, εκήρυξεν ότι μετά τρεις ημέρας μέλλει να καταστραφή η πόλις εκείνη. Επειδή δε μετενόησαν οι Νινευϊται, δεν ηφάνισεν αυτούς ο Θεός. Όθεν ο Ιωνάς, επανελθών εις την πατρίδα του, δεν έμεινεν εις αυτήν· αλλά παραλαβών την μητέρα του, υπήγεν εις Ασσούρ, χώραν των αλλοφύλων, επιλέγων τούτον τον λόγον, ότι ούτω θα απαλλάξω τον εαυτόν μου από τον ονειδισμόν και την ατιμίαν, ότι εφάνην ψεύστης, προφητεύσας μεν εναντίον της πόλεως Νινευϊ, χωρίς όμως η προφητεία μου να αληθεύση. Αφού δε απέθανε η μήτηρ του και έθαψεν αυτήν, τότε επήγε και κατώκησεν εις γην Σαραάρ παρά την Βάλανον της Δεβόρρας, όπου αποθανών ενεταφιάσθη εν τω σπηλαίω του Κενεζαίου. Ούτος έγινε κριτής εις μίαν φυλήν των Εβραίων κατά τον καιρόν της αναρχίας. Προφητεύων δε είπεν, ότι μέλλει να γίνη εν σημείον θαυμάσιον και τερατώδες εναντίον της Ιερουσαλήμ και όλης της γης· ήτοι όταν ίδουν οι άνθρωποι μίαν πέτραν να φωνάζη ελεεινώς με μίαν λεπτήν φωνήν και ένα κάνθαρον να φωνάζη από το ξύλον προς τον Θεόν, τότε ας ηξεύρουν, ότι είναι εγγύς η σωτηρία. Τότε θα ίδουν και την Ιερουσαλήμ κατακρημνισμένην έως εις τα θεμέλια και επελθόντα εις αυτήν όλα τα έθνη να προσκυνήσουν τον Κύριον, θα μεταθέσουν τας πέτρας αυτής κατά τας δυσμάς του ηλίου. Και τότε μέλλει να γίνη η προσκύνησις του Ηλειμμένου, ήτοι του Μεσσία· και η Ιερουσαλήμ θα γίνη μισητή, διότι θα ερημωθή, και θα κατοικήσουν εις αυτήν θηρία. Και τότε θα επέλθη το τέλος πάσης πνοής.