Ο Όσιος Νικόλαος ο Στουδίτης

Τη Δ΄  (4^η) του αυτού μηνόςΦεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΝΙΚΟΛΑΟΥ του Ομολογητού του Στουδίτου.                                                                                                                                                 

Νικόλαος ο Όσιος Πατήρ ημών ο Στουδίτης εγεννήθη μεν εις την νήσον Κρήτην, επιθυμών δε να ίδη συγγενή του τινά, ονόματι Θεοφάνην, ανεχώρησεν εκ της πατρίδος του και επορεύθη εις την Κωνσταντινούπολιν, ένθα ευρών εκείνον ει το Μοναστήριον του Στουδίου συνηριθμημένον μετά των λοιπών αδελφών, ενδύεται και αυτός το σχήμα των Μοναχών. Αφ’ ου δε διήλθε πάσαν πνευματικήν παιδείαν και εδιδάχθη ακριβέστατα ποία είναι τα σημεία και ιδιώματα της Μοναχικής πολιτείας και αφ’ ου έφθασεν εις το άκρον της αρετής, εχειροτονήθη Ιερεύς. Τι δε συνέβη μετά ταύτα; Εξορίζεται ο αοίδιμος ούτος Νικόλαος μετά του Αγίου Θεοδώρου του Ηγουμένου του Μοναστηρίου των Στουδιτών, και ανακληθέντες και οι δύο εκ της εξορίας δέρονται έπειτα με βούνευρα κατά προσταγήν του βασιλέως Λέοντος Ε΄ Αρμενίου του εικονομάχου, εν έτει ωιστ΄ (816), διότι προσεκύνουν τας αγίας Εικόνας και ούτω ρίπτονται εις την φυλακήν. Πάλιν δε ερωτηθέντες και βεβαιούντες την προσκύνησιν των αγίων Εικόνων, δέρονται και είτα δεθέντες, ρίπτονται πάλιν εις την φυλακήν· μείναντες δε εκεί έτη τρία και ταλαιπωρηθέντες με πείναν και δίψαν και γύμνωσιν, εκείθεν στέλλονται εις την Σμύρνην. Δαρέντες δε και εκεί, ρίπτονται εις την φυλακήν και οι πόδες των σφαλίζονται εις το τιμωρητικόν ξύλον. Αφ’ ου παρήλθον είκοσι μήνες, απέθανεν ο Αρμένιος Λέων και τότε οι μακάριοι ούτοι Όσιοι και Ομολογηταί, ελευθερωθέντες από της φυλαλής, μετέβησαν εις την Χαλκηδόνα και εκεί συναντήσαντες τον τρισόλβιον Νικηφόρον, τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως, ευρίσκοντο μετ’ αυτού. Μετ’ ολίγον δε, όταν μετά τον Αρμένιον έγινε βασιλεύς Μιχαήλ Β΄ ο Τραυλός, ο εικονομάχος, εν έτει ωκ΄ (820), εξορίζονται εις την Προύσαν κατά προσταγήν του Μιχαήλ· από εκεί εξορίζονται εις τον Ακρίταν, ένθα διατρίβων ο Άγιος Θεόδωρος προς Κύριον εξεδήμησεν. Αφ’ ου δε απέθανε Μιχαήλ ο Τραυλός και εδέχθη την βασιλείαν Θεόφιλος ο υιός του, εν έτει ωκθ΄ (829), πάλιν εκινήθη πόλεμος κατά των ευσεβών, όσοι προσεκύνουν τας αγίας Εικόνας· αφ’ ου δε και ο Θεόφιλος έπαυσε του ζην, και η ευσεβεστάτη βασίλισσα Θεοδώρα μετά του υιού της Μιχαήλ Γ΄ έγιναν διάδοχοι της Βασιλείας εν έτει ωμβ΄ (842), επήλθεν ειρήνη σταθερά εις τους Ορθοδόξους. Όταν δε ο Μακεδών Βασίλειος Α΄ έγινε βασιλεύς εν έτει ωξζ΄ (867), τότε με πολλάς παρακινήσεις του κατέπεισε τον Όσιον τούτον και πολύαθλον Νικόλαον και κατέστησεν αυτόν Ηγούμενον εις το Μοναστήριον του Στουδίου, ότε ήτο πλέον γέρων εις την ηλικίαν. Με τοιούτους λοιπόν και τοσούτους αγώνας διανύσας την ζωήν του ο Ιερός ούτος Πατήρ και υπό των πολλών κακοπαθειών ταλαιπωρηθείς, εν ειρήνη ανεπαύσατο, ζήσας έτη εβδομήκοντα πέντε.