Τη ΚΑ΄ (21η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΙΟΥ Επισκόπου Αμάστριδος.

Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη περί το έτος ψν΄ (750) υπό γονέων Θεοδοσίου και Μεγεθούς, καταγομένων εκ της Κρώμνης, πόλεως κειμένης περί την Αμάστριδα, εν τω Ευξείνω Πόντω. Επειδή δε οι γονείς του Αγίου τούτου έμενον άτεκνοι, παρεκάλουν τον Θεόν δια προσευχής και νηστείας να δώση εις αυτούς καρπόν κοιλίας, όπερ και έγινε· διότι δια θείας φωνής έμαθον και την σύλληψιν και το όνομα και το αξίωμα της Αρχιερωσύνης, το οποίον έμελλε να λάβη ο εξ αυτών μέλλων να γεννηθή υιός, κατά τον καιρόν του γήρατός των, ο Γεώργιος ούτος δηλαδή. Όταν δε εγεννήθη το παιδίον και απεγαλακτίσθη, τα μεν ηδονικά και πρόσκαιρα της νεότητος πράγματα απέβαλε τελείως, τα δε μέλλοντα αγαθά επόθησεν εξ όλης της καρδίας. Δεν ημέλει δε και τα μαθήματα, τα τε θεία και ανθρώπινα. Όθεν οι γονείς, βλέποντες τας τοιαύτας αρετάς του τέκνου των, έχαιρον και εδόξαζον τον Θεόν. Αφ’ ου λοιπόν αρκούντως εξεπαιδεύθη ο Άγιος, ανεχώρησεν εκ της πατρίδος του και μετέβη εις το όρος της Συρικής, ένθα ευρών τίμιον Γέροντα λαμβάνει παρ’ αυτού το Αγγελικόν σχήμα των Μοναχών· αφ’ ου δε ο Γέρων αυτού απέθανεν, επήγεν εις την Μονήν Βονύσσης, και εκεί εταλαιπώρει ο αοίδιμος εαυτόν δια πάσης σκληραγωγίας και ασκήσεως. Επειδή δε ο Επίσκοπος της πόλεως Αμάστριδος ετελεύτησεν, ανεβιβάσθη εν έτει ψπη΄ (788) (καίτοι ακουσίως), ο Όσιος ούτος εις τον θρόνον ως λύχνος επί την λυχνίαν, με την ψήφον του Θεού, και με την συμφωνίαν του κλήρου. Χειροτονηθείς δε Αρχιερεύς εις την Κωνσταντινούπολιν, απήλθεν εις την επαρχίαν του Αμάστριδα, την οποίαν εκυβέρνησε μετά μεγάλου ζήλου και φόβου Θεού, επιμελούμενος αυτοπροσώπως όλας αυτής τας υποθέσεις οίον διατάξεις των ιερών, στολισμούς του Αγίου Βήματος, καταστάσεις του Ιερού τάγματος, προστασίας των ορφανών και χηρών, πτωχοτροφίας, εκκοπάς χρεών και ελευθερίας και προ πάντων εσπουδάζετο υπ’ αυτού η προς τον Θεόν ευσέβεια και Ορθοδοξία. Προς τούτοις δε έβλεπέ τις εις την Αμάστριδα να τελώνται παρά του Αγίου τούτου διάφορα θαύματα. Με τοιούτον λοιπόν τρόπον καλώς διελθών την ζωήν του ο τρισμακάριστος, απήλθε περί το έτος ωε΄ (805) προς Κύριον παραδούς εις Αυτόν εν ειρήνη το πνεύμα του.