Τη ΙΣΤ΄ (16ην) Φεβρουαρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΠΑΜΦΙΛΟΣ, ΣΕΛΕΥΚΟΣ, ΟΥΑΛΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ και οι Άγιοι Πέντε Μάρτυρες οι Αιγύπτιοι, ΗΛΙΑΣ, ΙΕΡΕΜΙΑΣ, ΗΣΑΪΑΣ, ΣΑΜΟΥΗΛ και ΔΑΝΙΗΛ, ξίφει τελειούνται.

Πάμφιλος και οι συν αυτώ αναφερθέντες ανωτέρω ένδοξοι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά το έκτον έτος του διωγμού, τον οποίον εκίνησεν ο Διοκλητιανός εναντίον των Χριστιανών, ήτοι εν έτει από Χριστού 290, εφέρθησαν δε εις το Μαρτύριον προσερχόμενοι εκ διαφόρων τόπων, τεχνών και αξιωμάτων και ηνώθησαν ομού εις εν σώμα δια την εις Χριστόν πίστιν, συλληφθέντες κατά τον ακόλουθον τρόπον: Ερχόμενοι ούτοι εκ των τόπων αυτών προς την Καισάρειαν της Παλαιστίνης, όταν έμελλον να εισέλθωσιν εις τας πύλας της πόλεως, ηρώτησαν αυτούς οι φύλακες ποίοι είναι και πόθεν κατήγοντο· αποκριθέντων δε των Μαρτύρων, ότι είναι Χριστιανοί και ότι έχουσι πατρίδα την άνω Ιερουσαλήμ, συνέλαβον αυτούς και τους έφερον εις τον Φιρμιλιανόν τον ηγεμόνα της Καισαρείας, όστις ετιμώρησεν αυτούς δια διαφόρων βασάνων και τους εβίαζε να αρνηθώσι τον Χριστόν.

Επειδή δε οι μακάριοι ούτοι επέμενον ομολογούντες τον Χριστόν, οι μεν Πάμφιλος, Σέλευκος, Ουάλης και Παύλος μετά των πέντε Μαρτύρων των Αιγυπτίων, του Ηλία, του Ιερεμία, του Ησαϊα, του Σαμουήλ και του Δανιήλ, μετά πολλάς άλλας βασάνους, τας οποίας εδοκίμασαν, τελευταίον απεκεφαλίσθησαν και έλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου, ο δε Πορφύριος, δούλος ων του Αγίου Παμφίλου, εζήτησε να λάβη το ιερόν λείψανον του κυρίου του και συλληφθείς παρεδόθη εις το πυρ και ετελειώθη· ως επίσης και ο Άγιος Ιουλιανός, επειδή κατησπάζετο τα λείψανα των Αγίων, ερρίφθη και αυτός εν τη πυρά και ετελειώθη. Ο δε Θεόδουλος, κρεμασθείς επί ξύλου σταυροειδώς, ετελείωσε το Μαρτύριον και ούτως έλαβον όλοι της αθλήσεως τους στεφάνους. Τελείται δε η Σύναξις αυτών εν τη Αγιωτάτη Μεγάλη Εκκλησία.