Τη ΚΗ΄ (28η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΚΑΚΙΟΥ του νέου.

Ακάκιος ο νέος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου εν έτει τιη΄ (318). Νέος δε ων την ηλικίαν, επειδή ωμολόγησεν εαυτόν Χριστιανόν, εκρεμάσθη και εξεσχίθη, και έπειτα παρεδόθη όπως τιμωρηθή εις τον ηγεμόνα Τερέντιον, ο οποίος έρριψε τον Άγιον εντός λέβητος πεπυρωμένου, πλήρους πίσσης, ελαίου και λίπους· αλλ’ ο Άγιος, υπό της θείας χάριτος φυλαττόμενος, έμεινεν αβλαβής. Μετά ταύτα αναγκάζεται ο του Χριστού αθλητής να τρέχη κατόπιν του ηγεμόνος μεταβαίνοντος εις την Απάμειαν και Απολλωνίαν. Εκεί δε αφιχθείς ωδηγήθη εις τον ναόν των ειδώλων, και δια προσευχής του συνέτριψε τα εκεί ευρισκόμενα είδωλα.

Ύστερον παρέστη εις τον Τριβούνον Ζηλικίνθιον, ο οποίος, βλέπων τον Μάρτυρα επιμένοντα εις την του Χριστού πίστιν, αφού έδειρεν αυτόν ανηλεώς, απέλυσεν εναντίον αυτού λέοντα· διαφυλαχθείς δε ο Άγιος αβλαβής, πάλιν εδάρη. Είτα ερρίφθη εντός λέβητος πλήρους πίσσης και ασφάλτου, επειδή δε ο καλλίνικος Μάρτυς του Χριστού Ακάκιος έμεινεν άκαυστος, νομίσας ο Ζηλικίνθιος ότι ο λέβης είναι ψυχρός, επλησίασε και ευθύς ο άθλιος απετεφρώθη. Μετά τούτον ανετέθη η του Αγίου εξέτασις εις τον Ποσειδώνιον. Ούτος λοιπόν, βλέπων τον Μάρτυρα μένοντα σταθερόν εις την του Χριστού πίστιν, έδεσεν αυτόν με βαρείαν άλυσον και τον έστειλεν εις την Μίλητον της Ιωνίας. Εκεί δε εισελθών ο Ακάκιος εις τον ναόν των ειδώλων, προσέταξεν αυτά να καταπέσωσι, και ευθύς ταύτα πεσόντα συνετρίβησαν· φερθείς δε εις άλλον ειδωλικόν ναόν, έπραξε και εκεί το ίδιον. Δια ταύτα απέκοψαν την αγίαν αυτού κεφαλήν, και ω του θαύματος! εκ του λαιμού του αντί αίματος έρρευσε γάλα, ούτω δε έλαβεν ο μακάριος του μαρτυρίου τον στέφανον. Το δε άγιον αυτού λείψανον λαβών ο πρεσβύτερος Λεόντιος και αλείψας με μύρα, το απεθησαύρισεν εν τη πόλει των Συνάδων, ομού με το Συναξάριον του μαρτυρίου του εις ένα τόπον κατάσκιον, κτήμα όντα πολιτικού τινος άρχοντος Δορυμέδοντος ονομαζομένου, όστις εμαρτύρησεν ύστερον μετά του Αγίου Τροφίμου.