Τη αυτή ημέρα 26η Δεκεμβρίου, ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ, μνήμην επιτελούμεν των Αγίων και Δικαίων ΙΩΣΗΦ του Μνήστορος, ΙΑΚΩΒΟΥ του Αδελφοθέου, και ΔΑΒΙΔ του Προφήτου και Βασιλέως.

Ιωσήφ ο Δίκαιος και Μνήστωρ της Θεοτόκου ήτο υιός του Ιακώβ (Ματθ. α: 16), γαμβρός δε και επομένως υιός πάλιν (Λουκ. γ: 23) του Ηλεί (όστις και Ελιακείμ και Ιωακείμ καλείται και είναι ο της Παρθένου Μαρίας πατήρ). Ούτος κατήγετο εκ της φυλής του Ιούδα και εκ της οικογενείας του Δαβίδ, κατώκει δε εις την Ναζαρέτ. Ήτο δε ο μακάριος Ιωσήφ τέκτων την τέχνην και γέρων την ηλικίαν, ότε κατ΄ ευδοκίαν Θεού εμνηστεύθη την Παρθένον Μαρίαν, ίνα υπηρετήση αυτήν εις το μέγα μυστήριον της ενσάρκου αυτού οικονομίας. Ετελεύτησε δε, κατά την παράδοσιν των Πατέρων, μετά το 12ον έτος από της του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Γεννήσεως.

Δαβίδ δε ο Προφήτης και Βασιλεύς ήτο υιός του Ιεσσαί, γεννηθείς εις την Βηθλεέμ της Ιουδαίας απε΄ (1085) έτη προ της ελεύσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ευρίσκετο δε εν Γαβαά. Τον Νόμον Κυρίου εδιδάχθη παρά του Προφήτου Νάθαν, προεφήτευσε δε έτη τεσσαράκοντα. Ο δε Νάθαν προεγνώρισεν, ότι ο Δαβίδ θέλει παραβή τον Νόμον Κυρίου και θέλει μοιχεύσει την Βηρσαβεέ· όθεν έσπευσε να υπάγη προς αυτόν ίνα του αναγγείλη την μέλλουσαν αμαρτίαν, και κατά συνέπειαν εμποδίση τούτον απ΄ αυτής. Αλλ’  ο φθονερός διάβολος ημπόδισε τον Νάθαν με τούτον τον τρόπον· απαντήσας δηλαδή ο Νάθαν καθ’  οδόν νεκρόν εσφαγμένον και γυμνόν, εσταμάτησεν όπως ενταφιάση αυτόν, εν τω μεταξύ όμως ήμαρτεν ο Δαβίδ. Όθεν τούτο μαθών ο Νάθαν, υπέστρεψεν εις τον οίκον του κλαίων και οδυρόμενος. Αφού δε ο Δαβίδ εθανάτωσε τον Ουρίαν, τον άνδρα της Βηρσαβεέ, έπεμψεν ο Κύριος τον Νάθαν και ήλεγξεν αυτόν. Πολύ δε μετανοήσας και κλαύσας ο Δαβίδ δια τας δύο αμαρτίας του και φθάσας εις γήρας βαθύ απέθανε και ετάφη μετά των πατέρων αυτού.

Ιάκωβος δε ο αδελφός του Κυρίου ήτο υιός Ιωσήφ του Μνήστορος εκ της γυναικός την οποίαν είχε πριν μνηστευθή την Αειπάρθενον· ως εκ τούτου ελέγετο και υιός αυτής και αδελφός του Κυρίου, ως και αυτού νομιζομένου υιού του Ιωσήφ. Ούτος κατέστη πρώτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων, χειροτονηθείς υπ’  αυτού του Κυρίου, επωνομάσθη δε Οβλίας, δηλαδή Δίκαιος, δια την άκραν αυτού οσιότητα και δικαιοσύνην. Αναβάς δε επί το πτερύγιον του ναού κατά την ημέραν του Πάσχα και κηρύξας εκείθεν μεγάλη φωνή υπέρ του Ιησού, ελιθοβολήθη υπό των Ιουδαίων και συνετρίβη την κεφαλήν δια ξύλου υπό τινος γναφέως, ούτω δε παρέδωκε την μακαρίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού. Των Αγίων τούτων η Σύναξις τελείται εν τη αγιωτάτη Μεγάλη Εκκλησία και εν τω Αποστολικώ Ναώ του Αγίου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου, εν τω σεβασμίω οίκω της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Χαλκοπρατείοις.