Τη Ι΄ (10η) Ιανουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Νύσσης.

Γρηγόριος ο Επίσκοπος Νύσσης και εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου, νεώτερος αυτού, λαμπρός και ούτος εις τους λόγους και ζηλωτής ένθερμος της Ορθοδόξου Πίστεως. Εγεννήθη κατά το έτος τλα΄ (331), εγένετο δε τω τοβ΄ (372) Επίσκοπος Νύσσης (ήτις κοινώς Νύσι ονομάζεται, πόλις με θρόνον Επισκόπου, υπό τον Καισαρείας, απέχουσα ταύτης εξήκοντα μίλια). Εξωρίσθη υπό του αρειανόφρονος Ουάλεντος τω 374, ανεκλήθη δε εις τον θρόνον αυτού τω 378 υπό Θεοδοσίου του Μεγάλου. Παρέστη εις την εν Αντιοχεία τοπικήν Σύνοδον, υπό της οποίας απεστάλη προς επίσκεψιν των της Αραβίας και Παλαιστίνης Εκκλησιών, υπό του Αρειανισμού μολυνομένων και σπαραττομένων· διο και προστάτης εχρημάτισε της του Χριστού Εκκλησίας.
Ο θείος Γρηγόριος ήτο παρών και αυτός μετά των εκατόν πεντήκοντα Επισκόπων, οι οποίοι συνήχθησαν εις την εν Κωνσταντινουπόλει γενομένην Οικουμενικήν δευτέραν Σύνοδον κατά των πνευματομάχων εν έτει τπα΄ (381) και υπήρξεν υπέρμαχος μεν της Ορθοδόξου πίστεως, αντίμαχος δε της δυσσεβούς αιρέσεως των πνευματομάχων, κατατροπώσας αυτούς με γραφικάς αποδείξεις και με την δύναμιν των λόγων του, διότι μετελθών παν είδος λόγου και ευδοκιμήσας κατά την αρετήν, έλαβε και την νίκην. Ζήσας δε έτη ξε΄ (65) απεδήμησε προς τον Κύριον ποιμάνας καλώς το ποίμνιόν του, καταλιπών πολλά και αξιόλογα συγγράμματα· ετελεύτησε δε το έτος 396. Ήτο κατά τον χαρακτήρα του σώματος κατά πάντα όμοιος με τον αδελφόν του Μέγαν Βασίλειον, διέφερε δε μόνον κατά το λευκόν της κόμης και ήτο ολίγον τι χαριέστερος εκείνου. Τελείται δε η αυτού σύναξις εν τη αγιωτάτη Μεγάλη Εκκλησία.