Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΘΕΟΣΤΗΡΙΚΤΟΥ

Ηγουμένου της Μονής του Αγίου Ιωάννου της ονομαζομένης Πελεκητής, εν ειρήνη  τελειωθέντος.                                                                                        

Θεοστήρικτος ο Όσιος και Ομολογητής Πατήρ ημών εγεννήθη εν Τριγλία της Μικράς Ασίας περί τας αρχάς του Η΄ αιώνος. Ευσεβής δε και φιλομόναχος εκ νεότητος υπάρχων, ευθύς ως επεράτωσε τα εγκύκλια μαθήματα απελθών εις την εκείσε Μονήν της Πελεκητής εκάρη εις αυτήν Μοναχός, εκτιμηθείς δε δια τας αρετάς του εγένετο βραδύτερον και Ηγούμενος ταύτης. Ότε δε εξέσπασεν επί Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρωνύμου (741 – 775) φοβερός κατά των σεπτών και αγίων Εικόνων διωγμός επρόσταξεν ο αυτοκράτωρ τον ηγεμόνα της Ασίας Μιχαήλ τον Λαχανοδράκοντα, τον δια την ωμότητά του αποκληθέντα Μηχανοδράκοντα, όπως δια παντός τρόπου τιμωρήση σκληρώς τους προσκυνούντας τας αγίας Εικόνας.

Ελθών δε εκείνος εις την Μονήν της Πελεκητής κατ’ αυτήν την Αγίαν και Μεγάλην Πέμπτην και καθ’ ην ώραν ετελείτο η θεία Λειτουργία ανέτρεψεν ο εναγής την Ιεράν Μυσταγωγίαν και τους μεν εκλεκτοτέρους των Μοναχών, τριάκοντα και οκτώ τον αριθμόν, αφού διαφόρως εβασάνισεν ενέκλεισεν  εις παλαιόν τι λουτρόν και κτίσας την θύραν αφήκεν αυτούς εκεί και απέθανον από την πείναν, τους δε λοιπούς άλλους μεν έδειρε και εβασάνισε, κόπτων αυτών την ρίνα, χρίων με πίσσαν τα γένεια και διαφόρους άλλας ενεργών κατ’ αυτών τιμωρίας, την δε Μονήν και τας Εκκλησίας παντελώς κατέκαυσε. Τον δε μακάριον Θεοστήρικτον, αφού σκληρώς και αυτόν εβασάνισε κόψας και αυτού την ρίνα και χρίσας τα γένεια με πίσσαν και νάφθαν, τον έδεσε και τον ωδήγησεν εις την Κωνσταντινούπολιν, όπου και τον ενέκλεισεν εις τας φυλακάς του Πραιτωρίου μετά και των άλλων τριακοσίων τεσσαράκοντα δύο (342) Πατέρων, οίτινες και αυτοί δεν εδέχοντο να συμφωνήσουν εις την άθεσμον εντολήν του αυτοκράτορος. Μετά ταύτα εξελθών ο Άγιος της φυλακής, αρκετά γέρων πλέον, επέστρεψεν εις την καταστραφείσαν Μονήν της Πελεκητής, όπου συνηντήθη και μετά του Οσίου και Ομολογητού Νικήτα, Ηγουμένου της πλησίον εκεί κειμένης Μονής του Μηδικίου, όστις υπήρξε διδάσκαλος αυτού και του οποίου έγραψε μετά ταύτα και τον Βίον. Συνέθεσε δε ο Όσιος Θεοστήρικτος και «Κανόνα Παρακλητικόν εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον, ψαλλόμενον εν πάση θλίψει της ψυχής και περιστάσει». Ζήσας δε ο μακάριος εις γήρας βαθύ προς Κύριον εξεδήμησεν.