Τη ΚΒ΄ (22α) του αυτού μηνός Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Πρεσβυτέρου της εν Αγκύρα Εκκλησίας.

Βασίλειος, ο Άγιος Ιερομάρτυς, ήκμασε κατά τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ - τξγ΄ (361- 363), ηγεμονεύοντος δε της Αγκύρας του Σατορνίνου, Πρεσβύτερος υπάρχων της εν Αγκύρα Αγίας Εκκλησίας. Διαβληθείς δε εις τον ηγεμόνα, παρουσιάσθη εις αυτόν και ερωτηθείς εάν αρνήται τον Χριστόν και μη παραδεχθείς τούτο, κρεμάται επί ξύλου, καταξεσχίζεται εις τας πλευράς και ρίπτεται εις την φυλακήν. Έπειτα εκβάλλεται εκ της φυλακής και πάλιν ξεσχίζεται σκληρά, δεθείς δε με σιδηράς αλύσεις ρίπτεται πάλιν εις την φυλακήν.
Μετά τινας ημέρας, όταν ο Ιουλιανός διήρχετο δια της Αγκύρας, ωδήγησαν προς αυτόν δεδεμένον τον Άγιον. Ο δε βασιλεύς ηρώτησεν αυτόν εάν αρνήται τον Χριστόν, ο Άγιος όμως απεκρίθη, ότι μόνον τον Χριστόν πιστεύει ως Θεόν αληθινόν και Δημιουργόν και Κύριόν του. Κατόπιν τούτου παρεδόθη εις τον κόμητα Φλαβέντιον, ίνα ανασπάση λωρία δέρματος από του σώματος του Μάρτυρος. Τούτο εξετελέσθη πάραυτα. Όθεν, αφ’ ου ανέσπασαν πολλά λωρία, εκ των εμπροσθίων και οπισθίων μερών του σώματος του Αγίου, και εκρέμαντο ταύτα από τους ώμους του, ο γενναίος αδάμας, αρπάσας εν λωρίον και ανασπάσας αυτό εκ του σώματός του, το έρριψεν εις το πρόσωπον τού Ιουλιανού. Τότε εκείνος διέταξε να πυρώσωσι σούβλας και με αυτάς να κατακαύσωσι τον Μάρτυρα και να τρυπήσωσι την κοιλίαν, την ράχιν και όλους τους αρμούς του σώματός του. Τούτων γενομένων, παρέδωκεν ο γενναίος Αθλητής την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε τον στέφανον της αθλήσεως.