Τη Ε΄ (5η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΟΝΩΝΟΣ του Κηπουρού.

Κόνων ο Άγιος Μάρτυς ούτος, ο Κηπουρός, ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251), καταγόμενος εκ Ναζαρέτ. Αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του επήγεν εις την πόλιν Μάνδρων, την εν τη επαρχία Παμφυλίας και διέμενεν εις τόπον καλούμενον Κάρμηλα ή Κάρμενα, καλλιεργών κήπον, τον οποίον ποτίζων και φυτεύων με διάφορα λάχανα, εξεκείνου εξοικονόμει τα αναγκαία της ζωής.
Ήτο δε κατά την γνώμην τόσον ακέραιος και απλούς, ώστε όταν απήντησεν εκείνους οι οποίοι είχον διαταγήν να τον συλλάβωσι και είδεν ότι τον εχαιρέτων, αντεχαιρέτησεν αυτούς από ψυχής και καρδίας. Αφ’ ου δε του εφανέρωσαν ότι τον προσκαλεί ο ηγεμών Πούπλιος, απεκρίθη εις αυτούς με απλότητα· «Τι χρειάζομαι εγώ εις τον ηγεμόνα, εν ω μάλιστα είμαι Χριστιανός; Ας καλή τους ομόφρονάς του και τους κοινωνούς της θρησκείας του». Δεσμευθείς λοιπόν ο αοίδιμος εφέρθη εις τον ηγεμόνα, υπό του οποίου παρεκινείτο να θυσιάση εις τα είδωλα· ο δε Άγιος, στενάξας εκ βάθους καρδίας, ύβρισε μεν τον τύραννον, εβεβαίωσε δε την εις Χριστόν Πίστιν δια της ομολογίας του, ειπών, ότι δεν είναι δυνατόν να σαλευθή εξ αυτής, αν και μυρίας λάβη βασάνους. Όθεν δια την αιτίαν ταύτην εκαρφώθη εις τους πόδας και ηναγκάσθη να τρέχη ταχέως προ της αμάξης του ηγεμόνος· λιποθυμήσας δε καθ’ οδόν και πεσών επί των γονάτων, προσηυχήθη και ούτω παρέδωσε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού.