Τη Δ΄ (4η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΙΟΥ του εν τω όρει Μαλαιώ.

Γεώργιος ο Όσιος και μέγας Θεοφόρος Πατήρ ημών εκ βρέφους έτι και εκ νεαράς ηλικίας ηγάπησεν ολοψύχως τον Κύριον. Επειδή δε οι γονείς αυτού ήθελον να τον νυμφεύσουν μετά γυναικός δια νομίμου γάμου, ο ευλογημένος ούτος Όσιος ούτε καν λόγον εδέχθη να ακούση περί τούτου, αλλ’ ενδυθείς το θείον και Αγγελικόν Σχήμα επεδόθη δι’ όλης αυτού της δυνάμεως εις παν είδος ασκήσεως και εγκρατείας, ήτοι νηστείαν, σκληραγωγίαν, προσευχήν, δάκρυα, μελέτην των θείων Γραφών και πάσαν άλλην αρετήν προς ευαρέστησιν του Θεού, ούτως ώστε πάντες συνέτρεχον προς αυτόν και εφωτίζοντο.
Όθεν πολλοί δια του Οσίου τούτου επέστρεψαν δια της μετανοίας προς τον Θεόν. Βλέπων λοιπόν ότι πολύ πλήθος ανθρώπων έρχονται εις επίσκεψίν του και δεν τον αφήνουν ήσυχον εις την προσευχήν, έφυγε και ανήλθεν εις το όρος Μαλαιόν και ησύχαζεν εις αυτό. Αλλά και εκεί συνηθροίσθη πλήθος Μοναχών, τους οποίους ο Όσιος καθωδήγει εις την προσευχήν και την άσκησιν. Έδιδε δε εις έκαστον εξ αυτών και τον όρον και τον κανόνα με τον οποίον θα επολιτεύετο. Τόσον δε προέκοψεν εις την αρετήν, ώστε εγένετο εξακουστός και θαυμαστός και εις τους άρχοντας, ακόμη δε και εις τους βασιλείς, προς τους οποίους και πολλάς αξιολόγους επιστολάς έγραψε. Πολλάκις δε ερωτηθείς υπό τούτων δι’ επιστολών επί διαφόρων ζητημάτων απήντησε με λίαν συμβουλευτικάς επιστολάς, νουθετών και προτρέπων αυτούς εις το πως να διακυβερνούν τον λαόν του Θεού, έχοντες ως βάσιν την αγαθότητα και την ελεημοσύνην. Προείπε δε ο Όσιος και το τέλος της επιγείου ζωής του προ τριών ετών και τοιουτοτρόπως προητοίμασε δια νουθεσιών και συμβουλών τους παρ’ αυτώ συναθροισθέντας. Ακολούθως ασθενήσας ολίγον μετά ταύτα, εκάλεσε πλησίον του πάντας τους εις το όρος Μαλαιόν συγκεντρωθέντας και αφού εδίδαξεν αυτούς ικανώς ερμηνεύων, τα προς σωτηρίαν και ευαρέστησιν Θεού αρμόδια, μετέστη προς Κύριον, τον οποίον εκ βρεφικής ηλικίας ολοψύχως επόθησεν.