Τη ΙΗ΄ (18η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΥΑΚΙΝΘΟΥ του εν Αμάστριδι.

Υάκινθος ο Άγιος Μάρτυς ήτο υιός ευσεβών γονέων, Θεοκλήτου και Θεονίλλης καλουμένων, ακμάσας κατά τους χρόνους του Επισκόπου Ηρακλείδου, όστις επεσκόπευεν εις την παράλιον Αμάστριδα την εν τω Ευξείνω Πόντω· έλαβε δε το όνομα Υάκινθος εξ επιφανείας θείου Αγγέλου. Τριετής γενόμενος ανέστησε νεκρόν παιδίον δια της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού Χριστού· καθ’ όσον δε ηύξανεν ο Άγιος κατά την ηλικίαν του σώματος, συνηύξανε και κατά την πνευματικήν ηλικίαν της αρετής, πολλά θαύματα ποιήσας ο μακάριος άχρι γήρατος.

Βλέπων δε τους ειδωλολάτρας Έλληνας προσκυνούντας δένδρον πτελέας, το οποίον ήτο τετρυπημένον και κοίλον από την πολυκαιρίαν, ζήλω θείω κινηθείς ο αοίδιμος, ήλθε και έκοψεν αυτό. Συλληφθείς όθεν προσήχθη εις τον ηγεμόνα Καστρίνσιον ονόματι και εις τους άρχοντας της πόλεως, αφού δε εδάρη ανηλεώς εξερρίζωσαν τους οδόντας του. Μετά ταύτα δέσαντες αυτόν με σχοινία τον έσυραν έξω της πόλεως, και τον επλήγωσαν με οξείς καλάμους. Ύστερον έρριψαν αυτόν εις την φυλακήν και εκεί παρέδωκε την αγίαν αυτού ψυχήν εις χείρας Θεού. Λέγεται δε ότι εις την μνήμην του Αγίου τούτου γίνεται το εξής θαυμάσιον· ο τάφος του Αγίου είναι υποκάτω εις την γην, και εντός αυτού ευρίσκεται το τίμιον λείψανον· όταν δε εκεί συναχθώσιν οι Χριστιανοί την ημέραν της εορτής του και αρχίσωσι την ψαλμωδίαν, αναβρύει τότε κάτωθεν του τάφου χώμα, το οποίον λαμβάνων ο Επίσκοπος εντός αγγείου ιερού διανέμει εις τους Χριστιανούς, και δι’ αυτού ιατρεύονται τα πάθη της ψυχής και του σώματος.