Φωκάς ο Άγιος
Ιερομάρτυς ήτο υιός Παμφίλου και Μαρίας, καταγόμενος εκ πόλεως Σινώπης, αρχαίας
και περιφανούς ούσης κατά την Μαύρην θάλασσαν. Ευθύς δε εξ απαλών ονύχων ηξιώθη
να λάβη τη Χάριν του Αγίου Πνεύματος και να ενεργή παράδιξα θαύματα. Έπειτα δε
έγινε και Επίσκοπος και πολλούς απίστους επέστρεψεν εις το φως της θεογνωσίας,
τόσον με τα θεία του λόγια, όσον και με τα υπερφυσικά του τεράστια· πάντοτε δε
εδίδασκε και εθαυματούργει έως εσχάτης του αναπνοής.
Απεκαλύφθη δε εις αυτόν το μαρτυρικόν τέλος, όπερ έμελλε να λάβη, με τοιούτον σημείον παράδοξον· μία περιστερά ελθούσα εκάθισεν επί της κεφαλής του, και θέσασα επ’ αυτής στέφανον, ωμίλησε με ανθρωπίνην φωνήν και είπε· «Ποτήριον εκεράσθη εις σε και πρέπει να το πίης». Και τη αληθεία το τοιούτον ποτήριον του Μαρτυρίου ηξιώθη να πίη ο αοίδιμος επί της βασιλείας του Τραϊανού, εν έτει ρα΄ (101). Ούτος διαλάμπων με πολιτείαν καθαράν και με αρετάς διαφόρους ωδηγήθη εις τον έπαρχον Αφρικανόν και ερωτηθείς παρ’ αυτού, εθεολόγησρ και παρρησία εδίδαξε την εις Χριστόν τον Θεόν ημών πίστην. Επειδή δε ο Αφρικανός ετόλμησε να βλασφημήση τον Χριστόν και να τιμωρήση τον Άγιον, δια τούτο ευθύς έγινε σεισμός μέγας, από τον οποίον έπεσαν κάτω νεκροί ο τε έπαρχος και οι στρατιώται αυτού. Αλλ’ ο Άγιος τον ανέστησε, καθότι παρεκάλεσεν αυτόν η γυνή του επάρχου. Μετά τούτου προσήχθη ο Άγιος εις τον βασιλέα Τραϊανόν, και επειδή εκήρυξε τον Χριστόν, δια τούτο εκρέμασαν αυτόν και εξέσχιζον· ύστερον έβαλον αυτόν μέσα εις ασβέστην, επειδή επέμενεν ανδρείως ομολογών τον Χριστόν. Τελευταίον δε έβαλον αυτόν μέσα εις λουτρόν, το οποίον εκάη πολύ δυνατά. Όθεν εκεί μέσα παρέδωκεν εις χείρας Θεού την ψυχήν του ο γενναίος αγωνιστής. Πολλά δε θαύματα και μετά τον θάνατόν του έκαμεν ο τρισόλβιος τόσον εις τους εν θαλάσση κινδυνεύοντας, συμπλέων με αυτούς και διασώζων εις τους λιμένας τα πλοία των, όσον και εις τους επικαλουμένους αυτόν καθ’ οίον δη τινά τρόπον, ταχύς και θερμός βοηθός εις τούτους γινόμενος.
Απεκαλύφθη δε εις αυτόν το μαρτυρικόν τέλος, όπερ έμελλε να λάβη, με τοιούτον σημείον παράδοξον· μία περιστερά ελθούσα εκάθισεν επί της κεφαλής του, και θέσασα επ’ αυτής στέφανον, ωμίλησε με ανθρωπίνην φωνήν και είπε· «Ποτήριον εκεράσθη εις σε και πρέπει να το πίης». Και τη αληθεία το τοιούτον ποτήριον του Μαρτυρίου ηξιώθη να πίη ο αοίδιμος επί της βασιλείας του Τραϊανού, εν έτει ρα΄ (101). Ούτος διαλάμπων με πολιτείαν καθαράν και με αρετάς διαφόρους ωδηγήθη εις τον έπαρχον Αφρικανόν και ερωτηθείς παρ’ αυτού, εθεολόγησρ και παρρησία εδίδαξε την εις Χριστόν τον Θεόν ημών πίστην. Επειδή δε ο Αφρικανός ετόλμησε να βλασφημήση τον Χριστόν και να τιμωρήση τον Άγιον, δια τούτο ευθύς έγινε σεισμός μέγας, από τον οποίον έπεσαν κάτω νεκροί ο τε έπαρχος και οι στρατιώται αυτού. Αλλ’ ο Άγιος τον ανέστησε, καθότι παρεκάλεσεν αυτόν η γυνή του επάρχου. Μετά τούτου προσήχθη ο Άγιος εις τον βασιλέα Τραϊανόν, και επειδή εκήρυξε τον Χριστόν, δια τούτο εκρέμασαν αυτόν και εξέσχιζον· ύστερον έβαλον αυτόν μέσα εις ασβέστην, επειδή επέμενεν ανδρείως ομολογών τον Χριστόν. Τελευταίον δε έβαλον αυτόν μέσα εις λουτρόν, το οποίον εκάη πολύ δυνατά. Όθεν εκεί μέσα παρέδωκεν εις χείρας Θεού την ψυχήν του ο γενναίος αγωνιστής. Πολλά δε θαύματα και μετά τον θάνατόν του έκαμεν ο τρισόλβιος τόσον εις τους εν θαλάσση κινδυνεύοντας, συμπλέων με αυτούς και διασώζων εις τους λιμένας τα πλοία των, όσον και εις τους επικαλουμένους αυτόν καθ’ οίον δη τινά τρόπον, ταχύς και θερμός βοηθός εις τούτους γινόμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου