Τη ΚΗ΄ (28η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΡΚΟΥ του ποιμένος, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΑΛΦΕΙΟΥ και ΖΩΣΙΜΟΥ των αυταδέλφων, ΝΙΚΩΝΟΣ, ΝΕΩΝΟΣ, ΗΛΙΟΔΩΡΟΥ και των λοιπών ΠΑΡΘΕΝΩΝ και ΠΑΙΔΩΝ.

Εις τας Παρθένους και τους Παίδας.                                                                                                                              

Μάρκος ο Άγιος Μάρτυς ως και οι λοιποί συν αυτώ αθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού, ηγεμονεύοντος του Μάγνου εν τη πόλει Πισιδίας, εν έτει 290. Ο δε μακάριος ούτος ήτο ποιμήν προβάτων, έχων τας τρίχας της κεφαλής του λευκάς, δασείας και φθανούσας έως εις τας πτέρνας των ποδών του. Επειδή δε εφανερώθη ότι είναι Χριστιανός, δια τούτο παρευθύς εκρεμάσθη υψηλά και εξεσχίσθη. Έπειτα επέμφθη εις την Κλαυδιούπολιν.

Εκεί δε εκλήθησαν τρεις χαλκείς δια να κατασκευάσωσι δεσμά σιδηρά, ίνα δι’ αυτών δεσμευθή ο Άγιος. Ήλθον λοιπόν τρεις αδελφοί, Αλέξανδρος, Αλφειός και Ζώσιμος, οίτινες κατώκουν εις χωρίον ονομαζόμενον Κατάλυτον, και ήσαν τεχνίται επί της εργασίας του σιδήρου, ήτοι σιδηρουργοί. Καθώς όμως ούτοι ήρχισαν κτυπώντες με την σφύραν τον σίδηρον, ούτος έτρεχεν ως ύδωρ, και αι χείρες αυτών αιμωδίαζον και παρελύοντο. Όθεν εξεπλάγησαν δια το θαυμάσιον αυτό. Είτα ήκουσαν φωνήν, η οποία παρεκίνει αυτούς να μαρτυρήσωσιν ομού με τον ΄Αγιον Μάρκον· διο και δεν ημέλησαν οι ευλογημένοι, αλλά παρευθύς ωμολόγησαν εαυτούς Χριστιανούς. Δια τούτο ετιμωρήθησαν ευθύς με στρέβλας, και εδέχθησαν εις το στόμα των μόλυβδον βεβρασμένον. Είτα εκαρφώθησαν επάνω εις πέτραν και ούτω με την βάσανον ταύτην παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού. Ο δε Άγιος Μάρκος, υποδεθείς σιδηρά υποδήματα και δαρείς αρκετά, είτα τρυπηθείς με σουβλία, και την γλώσσαν κοπείς, και επάνω εις πέτραν καρφωθείς, απετμήθη την κεφαλήν. Ομοίως και ο Νίκων και ο Ηλιόδωρος και ο Νέων κρατηθέντες ομού με Παιδία και Παρθένους πολλάς, απεκεφαλίσθησαν εις τόπον καλούμενον Μωρομίλιον. Και ούτως έλαβον οι μακάριοι όλοι ομού τους αφθάρτους στεφάνους της αθλήσεως.