Τη ΙΑ΄ (11η) Νοεμβρίου, η Αγία Μάρτυς ΣΤΕΦΑΝΙΣ, δυσί φοίνιξι προσδεθείσα και εις δύο μερισθείσα, τελειούται.

Στεφανίς η Αγία Μάρτυς ήτο συμβία ενός στρατιώτου εν Ιταλία εν έτει ρξ΄ (160) επί βασιλέως Αντωνίνου και επίστευεν εις τον Χριστόν εκ προγόνων· αποθανόντος δε του συζύγου της έμεινε χήρα. Αύτη λοιπόν βλέπουσα τον Άγιον Βίκτωρα ότι έπασχεν υπέρ άνθρωπον, εμακάρισεν αυτόν δια την ανδρείαν του και δια τους στεφάνους, τους οποίους έμελλε να απολαύση παρά Θεού.
Όθεν δια την αιτίαν ταύτην εφέρθη και αυτή εις τον ηγεμόνα· και επειδή ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν Θεόν προαιώνιον, έδεσαν τας χείρας της από δύο δένδρα φοινίκων, τα οποία με βίαν πολλήν ελυγίσθησαν· αφού λοιπόν προσέδεσε την δεξιάν χείρα και τον δεξιόν πόδα της στεφανηφόρου και αθλοφόρου γυναικός εις την κορυφήν του ενός φοινικοδένδρου και την αριστεράν χείρα και τον αριστερόν πόδα αυτής εις την κορυφήν του άλλου φοινικοδένδρου, διέταξεν, εν συνεχεία, να αφήσουν συγχρόνως τας κορυφάς να επανέλθουν εις την φυσικήν των θέσιν. ύστερον δε αυτά αφεθέντα και στρέψαντα με ορμήν εις την πρώτην των στάσιν, έσχισαν την Αγίαν εις δύο, και ούτως η μακαρία παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού.