Τη Θ΄ (9η) Νοεμβρίου, μνήμη των Οσίων Μητέρων ημών ΕΥΣΤΟΛΙΑΣ και ΣΩΠΑΤΡΑΣ.

Ευστολία η Οσία μήτηρ ημών ήτο κατά τους χρόνους Μαυρικίου βασιλέως, εν έτει φπδ΄ (584), θυγάτηρ γονέων ευσεβών κατοικούντων εις την Ρώμην, εκ νεαράς δε ηλικίας παρέδωκε τον εαυτόν της εις Μοναστήριον και κατεγίνετο εις νηστείας και αγρυπνίας. Φλεγομένη δε από τον ένθεον έρωτα, αφήκε την Ρώμην και επήγεν εις την Κωνσταντινούπολιν· περιελθούσα δε τας εκεί αγίας Εκκλησίας και πληρώσασα τον ιερόν πόθον της, μετέβη εις τον εν Βλαχέρναις Ναόν της Θεοτόκου, ένθα εύρε την θυγατέρα του βασιλέως Μαυρικίου Σωπάτραν.
Επειδή δε η αρετή δεν δύναται να καλυφθή, δια τούτο παρεκάλει η Σωπάτρα την μακαρίαν Ευστολίαν, ως ενάρετον ούσαν, να έχη αυτήν πνευματικήν της μητέρα και φύλακα της ψυχής της. Αφήσασα λοιπόν η αοίδιμος Σωπάτρα την βασιλείαν του πατρός της και τας εν τη βασιλεία δόξας και ηδονάς, ενεδύθη το μοναχικόν σχήμα και εμβήκεν εις αγώνας και πόνους πνευματικούς. Ζητήσασα δε παρά του πατρός της τόπον κατάλληλον, έκτισε Ναόν ευκτήριον μετά της Οσίας Ευστολίας. Όθεν πολλαί γυναίκες ευλαβείς και παρθένοι πορευόμεναι εκεί υπεβάλλοντο ομού με εκείνας εις τον σκληρόν κοπιαστικόν βίον της μοναδικής πολιτείας. Η δε μακαρία Ευστολία, αγωνισαμένη επί πολλά έτη και πρόξενος σωτηρίας εις πολλούς γενομένη, εν ειρήνη προς Κύριον εξεδήμησε, διάδοχον των αγώνων της καταλιπούσα την αοίδιμον Σωπάτραν, την βασιλίδα· διότι και αυτή αγωνισαμένη παρομοίως με την πνευματικήν μητέρα αυτής Ευστολίαν, έφθασεν εις το άκρον της αρετής και ούτως απήλθεν εν ειρήνη προς Κύριον.