Τη ΙΒ΄ (12η) Ιανουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΜΕΡΤΙΟΥ.

Μέρτιος ο Άγιος Μάρτυς, στρατιώτης ων εις το στρατιωτικόν τάγμα το καλούμενον των Μαύρων κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού εν έτει 298, διεβλήθη εις αυτόν, ότι είναι Χριστιανός· όθεν προσαχθείς έμπροσθεν του βασιλέως, εβιάσθη υπ’ αυτού να προσφέρη θυσίαν εις τα είδωλα, και επειδή δεν επείσθη, του αφαιρούσι την ζώνην, ήτις ήτο σημείον της στρατιωτικής αξίας του, και έπειτα δέρουσιν αυτόν καταξεσχίσαντες το σώμα του με τους ραβδισμούς.
Ο δε Άγιος με τόσην γενναιότητα υπέμεινε την σκληράν ταύτην βάσανον, ώστε ουδέ μικράν φωνήν εξέβαλε το στόμα του· διο εξεπλάγη ο τύραννος και έκθαμβος εγένετο. Επειδή δε ο ξυλοδαρμός παρετάθη επί πολλάς ώρας, δεν έμεινεν εις το σώμα τού Μάρτυρος το ελάχιστον μέρος απλήγωτον. Τότε επρόσταξεν ο τύραννος να τον αφήσωσι και να τον ρίψωσιν εις την φυλακήν. Μετά παρέλευσιν δε οκτώ ημερών έρρευσε πύον πολύ από τας πληγάς του Αγίου, και ανέδιδε τούτο υπερβολικήν δυσοσμίαν· όθεν αποκαμών εκ των πόνων ο του Χριστού αθλητής παρέδωκε την τιμίαν αυτού ψυχήν εις χείρας Θεού, και ούτως έλαβε τον του Μαρτυρίου στέφανον.