Τη ΙΔ΄ (14η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΣΤΕΦΑΝΟΥ του κτίσαντος την Μονήν του Χηνολάκκου.

Στέφανος ο Όσιος πατήρ ημών κατήγετο εκ των ανατολικών μερών, και ήτο από γένος ευγενές, ως ο δίκαιος Ιώβ, ηγάπα δε εξ αρχής την ασκητικήν ζωήν, διο και επήγεν εις τα παρά τον Ιορδάνην και εν τη ερήμω κείμενα Μοναστήρια και Ασκητήρια των Οσίων Πατέρων, του τε Αγίου Ευθυμίου και των Αγίων Θεοδοσίου και Σάββα. Αφού λοιπόν έμαθεν εκάστου Μοναστηρίου την πολιτείαν, μετέβη εις την Κωνσταντινούπολιν, κατά τους χρόνους Λέοντος του Ισαύρου του εικονομάχου, εν έτει 716, φιλοξενηθείς εκεί ο Όσιος υπό του τότε Αγιωτάτου Πατριάρχου Γερμανού, πλησίον του οποίου και έμεινεν επί τινα χρόνον.
Πολύ δε απ’ αυτού ωφεληθείς, και λαβών συμβουλήν, τι αγαθόν να πράξη, διήνυσε την ζωήν του εις τον τόπον όπου τώρα ευρίσκεται το παρ’ αυτού συσταθέν Μοναστήριον, εις το οποίον συναθροίσας πλήθος Μοναχών και διοικήσας αυτούς εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, τους ανεβίβασεν εις τελειότητα και εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού. Καλώς λοιπόν πολιτευσάμενος ο αοίδιμος, και της μελλούσης δόξης και μακαριότητος και εντεύθεν ακόμη τους αρραβώνας λαβών, επέταξεν από τας κάτω οικίας εις τας άνω και ουρανίους Μονάς. Την δε αγίαν αυτού ψυχήν άξιοι τινές είδον ότι ανήρχετο μετά δόξης και προπομπής εις τα ουράνια, κατ’ αφήγησιν αυτών των ιδίων.