Εις τους τελευταίους χρόνους της βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού εν ημέρα
Κυριακή ώρα Δευτέρα, έγινε σεισμός εις την Κωνσταντινούπολιν τόσον μέγας, ώστε
εκρημνίσθησαν τα τείχη αυτής και πολλά μέρη και πολλαί οικίαι της πόλεως,
εξαιρέτως όμως από το έμβασμα, το καλούμενον Τρωαδίσιον, έως το χάλκινον
Τετράπυλον. Εσυνέχισε δε ο τοιούτος σεισμός μήνας τρεις. Τότε ο βασιλεύς ποιών
λιτανείαν, μεθ’ όλου του λαού, έλεγε ταύτα δακρύων προς τον Θεόν: «Ρύσαι ημάς,
Κύριε, της δικαίας σου οργής και δος συγχώρησιν των αμαρτιών ημών. Επειδή δια
τας αμαρτίας ημών εσάλευσας την γην και συνετάραξας αυτήν, ίνα σε δοξάζωμεν τον
μόνον αγαθόν Θεόν ημών και φιλάνθρωπον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου