Τη Η΄ (8η) Ιανουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΚΥΡΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Τελείται δε η αυτού σύναξις και εορτή εν τη σεβασμία Μονή της Χώρας και εν τη Μεγάλη Εκκλησία εν ημέρα Κυριακή.                                                   

Κύρος ο εν Αγίοις πατήρ ημών ήκμασε κατά τα τέλη του Ζ΄ και τας αρχάς του Η΄ αιώνος, ήτο δε πρότερον Μοναχός εις τινα μικράν νησίδα προ της εν τω Πόντω ελληνικωτάτης πόλεως Αμάστριδος. Εκεί εμόναζε επί ικανά έτη, ότε ο Ιουστινιανός ο Β΄, ο ρινότμητος επικαλούμενος, ο υιός του Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου τω 695 εξωσθείς του θρόνου του Βυζαντίου και απαγόμενος εκ Κωνσταντινουπόλεως εξόριστος εις Χερσώνα, πόλιν της Ταυρικής Χερσονήσου, εις τα μεσημβρινά της Ρωσίας, διήλθε δια της Αμάστριδος και ευρών επί της προ αυτής, ως είπομεν, νησίδος τον Μοναχόν Κύρον ήκουσε, προφητικώς, παρ’ αυτού ότι και πάλιν μέλλει, εντός ολίγου, να καταλάβη τον θρόνον του Βυζαντίου.

Και πράγματι ο Ιουστινιανός ο Β΄ μετά δεκαετή εξορίαν τω ψε΄ (705) καταλαβών τον θρόνον του πατρός του, εξορίζει του θρόνου τον τότε Πατριάρχην Καλλίνικον (693 – 705) άνδρα αγαθόν και άγιον, του οποίου η μνήμη επιτελείται υπό της Εκκλησίας τη 23^η Αυγούστου, και αναβιβάζει κατά το ίδιον έτος ψε΄ (705) τούτον τον Μοναχόν Κύρον εις αντάμειψιν της περί της κατοχής του θρόνου του Βυζαντίου προφητείας του. Ο Κύρος υπήρξε Πατριάρχης ορθοδοξότατος, ανελθόντος όμως επί του θρόνου του Βυζαντίου του Φιλιππικού (Βαρδάνη), αιρετικού όντος και του Ιουστινιανού φονευθέντος μετά του υιού του Τιβερίου, ο Κύρος εξεβλήθη της πατριαρχείας τω ψια΄ (711) και περιορίζεται υπό του νέου βασιλέως εν τη Μονή της Χώρας, αναβιβάζεται δε εις τον πατριαρχικόν θρόνον ο αιρετικός Ιωάννης ο ΣΤ΄ (711 – 715). Ο δε Άγιος Κύρος ζήσας οσίως εκεί εις την Μονήν απήλθε προς Κύριον.