Ευθύμιος ο εν
Αγίοις πατήρ ημών, ο γενόμενος Επίσκοπος Μαδύτου εγεννήθη εις κωμόπολιν της
Θράκης καλουμένην Επιβάτας κειμένην επί της παραλίας της Προποντίδος, κατά τας
αρχάς του δεκάτου αιώνος. Οι γονείς του υπήρξαν ευσεβείς και καλοί Χριστιανοί,
γεωργοί το επάγγελμα, αλλ’ αρκούντως ευκατάστατοι. Παιδός όμως έτι του Αγίου
απέθανεν ο πατήρ του, ονόματι Νικήτας, και απέμεινεν ορφανός.
Η δε μήτηρ του εισήγαγεν αυτόν εις Μονήν τινά της Κωνσταντινουπόλεως, όπου επί τριακονταετίαν διέπρεψεν εις τους πνευματικούς αγώνας, αποκτήσας φήμην μιμητού των παλαιών Αγίων Ασκητών. Ποθών όμως ο μακάριος Ευθύμιος την πλήρη μόνωσιν και ησυχίαν ανεχώρησε της Μονής και κατέφυγεν εις τινα περιοχήν παρά την Κωνσταντινούπολιν, όπου ηγωνίσθη κατά μόνας επί τετραετίαν μόνος μόνω τω Θεώ συνομιλών. Ταύτην την αγιότητα του βίου του βλέπων ο τότε Επίσκοπος Περίνθου εχειροτόνησεν αυτόν και μη θέλοντα Διάκονον. Ακολούθως υπό άλλου Επισκόπου εχειροτονήθη Πρεσβύτερος και τέλος ανεδείχθη Επίσκοπος Μαδύτου, διακριθείς δια την ακάματον άσκησιν της αρετής και την επί τεσσαρακονταετίαν εξαίρετον ποιμαντικήν αυτού ικανότητα. Ζων έτι ο Άγιος Ευθύμιος εδοξάσθη υπό του Θεού δια πλείστων θαυμάτων, επιτελεσθέντων δι’ αυτού, άτινα παρέσχον εις πολλούς την ψυχικήν και την σωματικήν ίασιν. Γυναίκες ελυτρώθησαν εκ των επιπλοκών επικινδύνου τοκετού και του επιλοχίου πυρετού, μία δε τούτων εξ ευγνωμοσύνης προς τον Άγιον ωνόμασε τον υιόν της Ευθύμιον. Άλλοι απηλλάγησαν της επηρείας των δαιμόνων. Κωφάλαλος δε τις και δαιμονιζόμενος εθεραπεύθη υπό του Αγίου, ιερουργούντος κατά την εορτήν του Μάρτυρος Ερμογένους. Και Μοναχή τις δαιμονιζομένη εθεραπεύθη υπ’ αυτού κατά την εορτήν του Μάρτυρος Ευφημιανού. Και λεπρόν ωσαύτως δεινώς πάσχοντα εθεράπευσεν ο Άγιος εις άλλην ευκαιρίαν. Τέλος δε και τον λαόν της επαρχίας του έσωσεν εκ του κατά το έτος 989 επισυμβάντος λιμού, τον οποίον μετά πλείστης αυταπαρνήσεως κατεπολέμησε δια της συλλογής και διανομής τροφίμων. Η τοιαύτη δράσις του Αγίου επεξέτεινε την φήμην αυτού μέχρι και του αυτοκράτορος Βασιλείου Β΄ (976 – 1025), όστις και ήλθεν εις Μάδυτον προς επίσκεψιν του Αγίου. Τότε δε ο Άγιος προείπεν εις τον αυτοκράτορα και την κατά του Βάρδα Φωκά γνωστήν νίκην του (989). Ούτως οσίως πολιτευόμενος ο Άγιος Ευθύμιος εκοιμήθη εν ειρήνη εις Μάδυτον τη δ΄ (4η) του μηνός Μαϊου μεταξύ των ετών 989 – 996. Πλείστα δε όσα θαύματα εγένοντο και μετά την οσίαν αυτού κοίμησιν, ο δε Πανάγαθος Θεός τοσούτον ετίμησε το άγιον αυτού Λείψανον, ώστε και μύρον ανέβλυσεν εκ του τάφου αυτού και πολλοί ασθενείς εθεραπεύθησαν δι’ αυτού, εις δόξαν Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος του ενός Θεού, Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους απεράντους αιώνας. Αμήν.
Η δε μήτηρ του εισήγαγεν αυτόν εις Μονήν τινά της Κωνσταντινουπόλεως, όπου επί τριακονταετίαν διέπρεψεν εις τους πνευματικούς αγώνας, αποκτήσας φήμην μιμητού των παλαιών Αγίων Ασκητών. Ποθών όμως ο μακάριος Ευθύμιος την πλήρη μόνωσιν και ησυχίαν ανεχώρησε της Μονής και κατέφυγεν εις τινα περιοχήν παρά την Κωνσταντινούπολιν, όπου ηγωνίσθη κατά μόνας επί τετραετίαν μόνος μόνω τω Θεώ συνομιλών. Ταύτην την αγιότητα του βίου του βλέπων ο τότε Επίσκοπος Περίνθου εχειροτόνησεν αυτόν και μη θέλοντα Διάκονον. Ακολούθως υπό άλλου Επισκόπου εχειροτονήθη Πρεσβύτερος και τέλος ανεδείχθη Επίσκοπος Μαδύτου, διακριθείς δια την ακάματον άσκησιν της αρετής και την επί τεσσαρακονταετίαν εξαίρετον ποιμαντικήν αυτού ικανότητα. Ζων έτι ο Άγιος Ευθύμιος εδοξάσθη υπό του Θεού δια πλείστων θαυμάτων, επιτελεσθέντων δι’ αυτού, άτινα παρέσχον εις πολλούς την ψυχικήν και την σωματικήν ίασιν. Γυναίκες ελυτρώθησαν εκ των επιπλοκών επικινδύνου τοκετού και του επιλοχίου πυρετού, μία δε τούτων εξ ευγνωμοσύνης προς τον Άγιον ωνόμασε τον υιόν της Ευθύμιον. Άλλοι απηλλάγησαν της επηρείας των δαιμόνων. Κωφάλαλος δε τις και δαιμονιζόμενος εθεραπεύθη υπό του Αγίου, ιερουργούντος κατά την εορτήν του Μάρτυρος Ερμογένους. Και Μοναχή τις δαιμονιζομένη εθεραπεύθη υπ’ αυτού κατά την εορτήν του Μάρτυρος Ευφημιανού. Και λεπρόν ωσαύτως δεινώς πάσχοντα εθεράπευσεν ο Άγιος εις άλλην ευκαιρίαν. Τέλος δε και τον λαόν της επαρχίας του έσωσεν εκ του κατά το έτος 989 επισυμβάντος λιμού, τον οποίον μετά πλείστης αυταπαρνήσεως κατεπολέμησε δια της συλλογής και διανομής τροφίμων. Η τοιαύτη δράσις του Αγίου επεξέτεινε την φήμην αυτού μέχρι και του αυτοκράτορος Βασιλείου Β΄ (976 – 1025), όστις και ήλθεν εις Μάδυτον προς επίσκεψιν του Αγίου. Τότε δε ο Άγιος προείπεν εις τον αυτοκράτορα και την κατά του Βάρδα Φωκά γνωστήν νίκην του (989). Ούτως οσίως πολιτευόμενος ο Άγιος Ευθύμιος εκοιμήθη εν ειρήνη εις Μάδυτον τη δ΄ (4η) του μηνός Μαϊου μεταξύ των ετών 989 – 996. Πλείστα δε όσα θαύματα εγένοντο και μετά την οσίαν αυτού κοίμησιν, ο δε Πανάγαθος Θεός τοσούτον ετίμησε το άγιον αυτού Λείψανον, ώστε και μύρον ανέβλυσεν εκ του τάφου αυτού και πολλοί ασθενείς εθεραπεύθησαν δι’ αυτού, εις δόξαν Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος του ενός Θεού, Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους απεράντους αιώνας. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου