Τη Β΄ (2α) Ιουλίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΟΥ Πατριάρχου Ιεροσολύμων.

Ιουβενάλιος ο εν Αγίοις πατήρ ημών ήκμασε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μικρού εν έτει υη΄ (408), αρχιερατεύσας εις τα Ιεροσόλυμα τρίτος μετά τον Άγιον Κύριλλον, και φθάσας μέχρι της βασιλείας Μρκιανού του εν έτει υν΄ (450) βασιλεύσαντος, και Λέοντος του Μεγάλου, του βασιλεύσαντος εν έτει υνη΄ (458).
Παρευρέθη δε ούτος και εις την εν Εφέσω τρίτην Οικουμενικήν Σύνοδον, την εν έτει υλα΄ (431) συγκροτηθείσαν, εις ων των εν αυτή διακοσίων Πατέρων, και διέλαμψεν εις τα δόγματα της πίστεως μετά του θεσπεσίου Κυρίλλου του Αλεξανδρείας· έφθασε δε και έως εις την τετάρτην Σύνοδον των εξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων, την εν Χαλκηδόνι συγκροτηθείσαν εν έτει υνα΄ (451), κατά την οποίαν ετιμήθη υπό του βασιλέως Μαρκιανού δια την σοφίαν και αρετήν του. Όταν δε έκτισε τας Βλαχέρνας ο βασιλεύς Μαρκιανός μετά της Πουλχερίας, ηρώτησε τότε παρόντα τον Άγιον τούτον Ιουβενάλιον, μήπως γνωρίζει που ετέθη το σώμα της Θεοτόκου. Ο δε απεκρίθη ότι από εγγράφου μεν ιστορίας δεν ηξεύρει, λέγεται όμως ανέκαθεν, το οποίον άλλως τε είναι βέβαιον, ότι αφ’ ου το σώμα της Θεοτόκου ενεταφιάσθη υπό των Αποστόλων, ηκούετο εντός του τάφου Της αγγελική υμνωδία μέχρι της τρίτης ημέρας, μετά την οποίαν, επειδή εις των Αποστόλων (ο Θωμάς) δεν ήτο παρών εις τον ενταφιασμόν της Θεοτόκου, ηνοίχθη ο τάφος και δεν ευρέθη το σώμα Της, ει μη μόνον τα εντάφια. Όθεν παρεκάλεσεν ο βασιλεύς τον Άγιον να σφραγίση και να στείλη τουλάχιστον εις την Κωνσταντινούπολιν το κιβώτιον, όπου ετέθη το σώμα της Θεοτόκου, ομού με τα εντάφιά της, τούθ’ όπερ και εγένετο. Ο δε Άγιος Ιουβενάλιος πατριαρχεύσας τριάκοντα οκτώ έτη, εν ειρήνη εκοιμήθη.