Τη Ζ΄ (7η) Ιουλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και εν θαύμασι μεγίστου ΘΩΜΑ του εν τω Μαλεώ.

Θωμάς ο Όσιος και εν θαύμασι μέγιστος κατά μεν την προτέραν ζωήν του εγένετο περιφανής ένεκα του πλούτου και της δυναστείας, την οποίαν είχεν, ότε και κατά των βαρβ΄ρων έστησε πολλά και μέγιστα τρόπαια και νίκας. Κατόπιν δε ποθήσας τον Χριστόν, εγκατέλειψε την πικράν θάλασσαν του βίου και υπέβαλεν εαυτόν υπό τον γλυκύν και ελαφρόν ζυγόν του Χριστού, ενδυθείς το σχήμα των Μοναχών, μιμούμενος την πτωχείαν του Δεσπότου Χριστού.
Δια τούτο ηξιώθη να οδηγηθή νύκτωρ υπό στύλου πυρός παρά του Προφήτου Ηλιού, του οποίου ήτο μιμητής και ακόλουθος, και δια της οδηγίας εκείνου ανήλθεν επί τινος όρους, Μαλεού ονομαζομένου, από του οποίου εφάνη ως αστήρ λαμπρός φωτίζων την περίγειον δια των προσευχών και αγρυπνιών αυτού διαλύων το σκότος της αμαρτίας και των δαιμόνων. Ηξιώθη δε ο αοίδιμος να λάβη παρά Θεού και χάριν θαυμάτων, διότι και πηγήν ύδατος δια προσευχής ηξιώθη να κάμη να αναβλύση, το φως των οφθαλμών των εις τυφλούς εχάρισε, χωλούς ανώρθωσε, και όταν προσηύχετο εφαίνετο μακρόθεν εις τους καθαρούς την διάνοιαν ως στύλος πυρός. Ταύτα και άλλα θαύματα εργασάμενος ο μακάριος απήλθε προς Κύριον. Αλλά και μετά θάνατον δεν παύει καθ’ εκάστην να λυτρώνη από διάφορα πάθη και ασθενείας τους μετά πίστεως προστρέχοντας προς το άγιον και σεπτόν αυτού λείψανον.