Μαρκιανός και Μαρτύριος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν νοτάριοι του Πατριαρχείου, όταν ο Άγιος Παύλος ο Ομολογητής και Ιερομάρτυς επατριάρχευεν εις την Κωνσταντινούπολιν, μετά τον θάνατον του Κωνσταντινουπόλεως Αλεξάνδρου, κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίου, εν έτει τλζ΄ (337), ο οποίος εξηπατήθη, φευ! Από τους Αρειανούς και έπεσεν εις την αίρεσιν αυτών.
Τότε λοιπόν οι ευσεβέστατοι ούτοι του ρηθέντος Πατριάρχου νοτάριοι και γραμματικοί, αναγινώσκοντες εις τον λαόν τας Ιεράς βίβλους, διέλαμπον πανταχού με ευλάβειαν, με σεμνότητα τρόπων και με πάσαν αγιότητα και αρετήν, μάλιστα δε και εξαιρέτως με Ορθοδοξίαν. Αφ’ ου δε ο θείος Παύλος εξωρίσθη εις την Αρμενίαν και εκεί εδέχθη το μακάριον τέλος, πνιγείς από τους Αρειανούς, οι Άγιοι ούτοι νοτάριοι ήλεγχον παρρησία τους δυσσεβείς και εκήρυττον εις όλους, ότι ο Υιός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα. Όθεν, επειδή δεν επείσθησαν να προδώσωσι την ευσέβειαν ούτε με κολακείας και υποσχέσεις δωρεών, ούτε με απειλάς πληγών και βασάνων, δια τούτο θανατώνονται δια μαχαίρας και θάπτονται εις την θύραν της Κωνσταντινουπόλεως την καλουμένην Μελανδησίαν, εις την τοποθεσίαν του Δευτέρου. Ύστερον δε έκτισε Ναόν εκ θεμελίων εις το όνομά των ο εν Αγίοις Πατήρ ημών Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου