Πέτρος ο μακάριος Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους της βασιλείας Θεοφίλου του εικονομάχου, του εν έτει ωκθ΄ (829) βασιλεύσαντος, καταγόμενος μεν από την επαρχίαν των Γαλατών, υιός ων Θεοφίλου και Ευδοκίας, ωνομάζετο δε εκ του αγίου Βαπτίσματος Λέων. Επειδή δε ήτο εκ φύσεως εστολισμένος με κάλλος, με μέγεθος και με δύναμιν σώματος, δια τούτο έγινε κόμης από τον ρηθέντα βασιλέα.
Ποιήσας δε ανδραγαθίας εις τους πολέμους εις διάστημα πολλών ετών, ύστερον κατεφρόνησεν όλα και έγινε Μοναχός, κείρας τας τρίχας της κεφαλής του εις εν Μοναστήριον, ονομαζόμενον Δαφνώνα, μετονομασθείς Πέτρος. Μετά ταύτα επήγεν εις τον Όλυμπον και εκείθεν εις Ιεροσόλυμα· από εκεί δε απήλθεν εις Λαοδίκειαν και την Αττάλειαν. Αφού δε υπέφερεν ανδρείως τους κόπους της οδοιπορίας και της ασκήσεως, και τον άγριον θυμόν των Ισμαηλιτών, τους οποίους απήντα καθ’ οδόν, τελευταίον επανήλθεν εις τον Όλυμπον. Επειδή δε το ύψος της πολιτείας και αρετής του εγένετο φανερόν εις τους βασιλείς, δια τούτο ο βασιλεύς Βασίλειος ο Μακεδών, εν έτει ωξζ΄ (867), έπεισεν αυτόν να έλθη να κατοικήση εις το Μοναστήριον του Αγίου Φωκά. Εκεί λοιπόν πολλούς αγώνας κατά Θεόν ποιήσας παρέδωκεν εν ειρήνη την ψυχήν του εις τον Κύριον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου