Θεόφιλος ο Άγιος Μάρτυς υπήρχεν επί Κωνσταντίνου και Ειρήνης των Ορθοδόξων βασιλέων, εν έτει ψπε΄ (785), γεννηθείς και ανατραφείς εις την Κωνσταντινούπολιν· προχειρισθείς δε στρατηγός εις το θέμα των καλουμένων Κιβυραιωτών, απήλθε μετά του στόλου των Ρωμαίων εναντίον των τότε Σαρακηνών, ταυτόν ειπείν των Αγαρηνών· είχε δε μεθ’ εαυτού και δύο άλλους στρατηγούς εις βοήθειάν του, οι οποίοι τον εφθόνουν.
Ότε λοιπόν οι Σαρακηνοί επλησίασαν, τότε αυτός εξήλθε μετά του στόλου ίνα τους πολεμήση, ομού δε μετ’ αυτού και οι δύο στρατηγοί. Πρώτος δε ορμήσας εισήλθεν εις το μέσον του στόλου των Σαρακηνών και με μηχανάς και τέχνας κατέβαλεν αυτούς· και ούτως ηνδραγάθησεν. Οι δε φθονούντες δύο στρατηγοί τον αφήκαν και έφυγαν. Όθεν επειδή τα πλοία των Σαρακηνών ήσαν περισσότερα των ιδικών του, περιεκύκλωσαν αυτόν και τον συνέλαβον ζωντανόν· μετακομίσαντες δε αυτόν εις τον τόπον των τον έβαλον εις την φυλακήν και έμεινεν έτη τέσσαρα. Ύστερον δε ότε εξήγαγον αυτόν της φυλακής και έκαμνον θυσίας, παρεκίνουν και τον Άγιον, πότε μεν κολακεύοντες πότε δε απειλούντες, να θυσιάση και να αρνηθή τον Χριστόν. Επειδή δε ο του Χριστού Μάρτυς δεν επείσθη, απεκεφάλισαν αυτόν και έλαβεν, ο μακάριος, τον του Μαρτυρίου αμάραντον στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου